Śluza Katedralna (niem. Dom Schleuse) - jeden z trzech dużych jazów twierdzy Poznań służących do regulacji systemu wodnego w obrębie twierdzy. Jej murowana konstrukcja miała 55 metrów rozpiętości, 9 przęseł sklepionych łukami odcinkowymi i 8 filarów. Wejście do śluzy znajduje się od ul. Dziekańskiej. W 1832 roku zakończono budowę umocnień ziemnych Północnego Nadszańca Katedralnego. W latach 1834-1838 zbudowano jaz-most na Wschodnim Kanale Ulgi, a w roku 1836 Lunetę Katedralną.
Śluza Katedralna (niem. Dom Schleuse) - jeden z trzech dużych jazów twierdzy Poznań służących do regulacji systemu wodnego w obrębie twierdzy. Jej murowana konstrukcja miała 55 metrów rozpiętości, 9 przęseł sklepionych łukami odcinkowymi i 8 filarów. Wejście do śluzy znajduje się od ul. Dziekańskiej. W 1832 roku zakończono budowę umocnień ziemnych Północnego Nadszańca Katedralnego. W latach 1834-1838 zbudowano jaz-most na Wschodnim Kanale Ulgi, a w roku 1836 Lunetę Katedralną. Śluza położona była pomiędzy Tumem i Śródką i przegradzała w poprzek wody Wschodniego Kanału Ulgi - zamknięcie zastaw jazu spowodować mogło zatopienie całego obszaru na południe od śluzy, czyli pomiędzy Zagórzem i Berdychowem aż do Warty (której nurt oddzielony był Groblą Berdychowską). Kilkadziesiąt metrów na południe od Śluzy wiodła "cywilna" droga z Tumu na Śródkę przez drewniany Most Śródecki będący przedłużeniem ulicy Ostrówek wiodącej na Rynek Śródecki i dalej do Bramy Warszawskiej.