| rdfs:comment
| - Menachem Kipnis (ur. 1878 w Uszomirze; zm. 15 maja 1942 w Warszawie) – kantor, znawca muzyki żydowskiej, dziennikarz, publicysta, satyryk i fotografik pochodzenia żydowskiego. Menachem Kipnis wywodził się z rejonów współczesnej Ukrainy i urodził się w rodzinie chasydzkich rabinów, od dziecka zdradzał nieprzeciętny talent śpiewaczy. Był kantorem w synagodze w Czarnobylu i kantorem bożnicy w Wolinie, występował w wielu synagogach i chórach synagogalnych, w Warszawie od 1901 roku uczęszczał do konserwatorium muzycznego. W 1902 roku został przyjęty do chóru Teatru Wielkiego jako pierwszy tenor, w którym pracował przez 16 lat i często podróżował – w czasie wyjazdów zbierał i badał żydowskie pieśni ludowe, czego efektem było wydanie w 1918 roku książki "60 jidisze folkdslider" ("60 ludowych pieś
|
| abstract
| - Menachem Kipnis (ur. 1878 w Uszomirze; zm. 15 maja 1942 w Warszawie) – kantor, znawca muzyki żydowskiej, dziennikarz, publicysta, satyryk i fotografik pochodzenia żydowskiego. Menachem Kipnis wywodził się z rejonów współczesnej Ukrainy i urodził się w rodzinie chasydzkich rabinów, od dziecka zdradzał nieprzeciętny talent śpiewaczy. Był kantorem w synagodze w Czarnobylu i kantorem bożnicy w Wolinie, występował w wielu synagogach i chórach synagogalnych, w Warszawie od 1901 roku uczęszczał do konserwatorium muzycznego. W 1902 roku został przyjęty do chóru Teatru Wielkiego jako pierwszy tenor, w którym pracował przez 16 lat i często podróżował – w czasie wyjazdów zbierał i badał żydowskie pieśni ludowe, czego efektem było wydanie w 1918 roku książki "60 jidisze folkdslider" ("60 ludowych pieśni żydowskich") oraz w 1925 roku książki" 80 jidisze folkslider" ("80 ludowych pieśni żydowskich"). Zebrane pieśni publikował również w dzienniku "Hajnt", w którym popularne były jego felietony w formie rozmowy z "Panem Mecenasem". Udzielał prywatnych lekcji muzyki. W okresie międzywojennym był inicjatorem wielu akcji społecznych i muzycznych, zajmował się również fotografią, uwieczniając na kliszy widoki żydowskich dzielnic i miasteczek, oraz dziennikarstwem, współpracował m.in. z nowojorskim dziennikiem "Forwerts". Publikował artykuły na temat muzyki żydowskiej oraz klezmerskiej, w 1930 roku wydał książkę "Opowieści z Chełma" – zbiór żartobliwych żydowskich opowiastek o mieszkańcach miasta. W latach 30. XX wieku, kiedy z pobudek antysemickich ograniczono Żydom dostęp do wielu zawodów, współtworzył Żydowską Orkiestrę Symfoniczną w Warszawie. Mieszkał w kamienicy przy ul. Waliców 14, był żonaty z Zimrą Zeligfeld, która była jego uczennicą. W czasie okupacji niemieckiej trafił wraz z żoną do getta warszawskiego, gdzie zajmował się organizacją pomocy materialnej dla artystów, m.in. umożliwił stołówkom literackim wydawanie suchego prowiantu. Kipnis zmarł potem na zawał serca, jego żona zginęła wkrótce potem podczas pierwszej akcji likwidacyjnej w 1942 roku, zniszczeniu uległy również jego zapiski i zbiory, których nie przekazano Emanuelowi Ringeblumowi. Został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej, ale jego nagrobek nie zachował się do naszych czasów.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)