| rdfs:comment
| - Het Te Deum (de eerste twee woorden van Te Deum Laudamus, Latijn voor "Wij prijzen U, O God") is een hymne op basis van de Bijbel, die in de liturgie van de Katholieke Kerk gebruikt wordt. De lofzang is ontstaan rond het jaar 400 n.Chr., gesteld in ritmisch proza en wordt tegenwoordig toegeschreven aan Nicetas van Remesiana. Legendarisch is het verhaal dat bisschop Ambrosius van Milaan deze tekst in beurtzang met Augustinus zou hebben gezongen ter gelegenheid van diens doop. Het Te Deum wordt daarom ook wel de Ambrosiaanse lofzang genoemd.
- Senhor Deus Sabaó, três vezes santo, Imenso é o teu poder, tua força imensa, Teus prodígios sem conta; — e os céus e a terra Teu ser e nome e glória preconizam. E o arcanjo forte, e o serafim sem mancha, E o coro dos profetas, e dos mártires A turba eleita — a ti, Senhor, proclamam, Senhor Deus Sabaó, três vezes santo. Na inocência do infante és tu quem falas; A beleza, o pudor — és tu que as gravas Nas faces da mulher, — és tu que ao velho Prudência dás, — e o que verdade e força Nos puros lábios, do que é justo, imprimes.
|
| abstract
| - Senhor Deus Sabaó, três vezes santo, Imenso é o teu poder, tua força imensa, Teus prodígios sem conta; — e os céus e a terra Teu ser e nome e glória preconizam. E o arcanjo forte, e o serafim sem mancha, E o coro dos profetas, e dos mártires A turba eleita — a ti, Senhor, proclamam, Senhor Deus Sabaó, três vezes santo. Na inocência do infante és tu quem falas; A beleza, o pudor — és tu que as gravas Nas faces da mulher, — és tu que ao velho Prudência dás, — e o que verdade e força Nos puros lábios, do que é justo, imprimes. És tu quem dás rumor à quieta noite, És tu quem dás frescor à mansa brisa, Quem dás fulgor ao raio, asas ao vento, Quem na voz do trovão longe rouquejas. És tu que do oceano à fúria insana Pões limites e cobro, — és tu que a terra No seu vôo equilibras, — quem dos astros Governas a harmonia, como notas Acordes, simultâneas, palpitando Nas cordas d'Harpa do teu Rei Profeta, Quando ele em teu furor hinos soltava, Qu'iam, cheios de amor, beijar teu sólio. Santo! Santo! Santo! — teus prodígios São grandes, como os astros, — são imensos, Como areia delgada em quadra estiva. E o arcanjo forte e o serafim sem mancha, E o coro dos profetas, e dos mártires A turba eleita — a ti, Senhor, proclamam, Senhor Deus Sabaó, três vezes grande.
- Het Te Deum (de eerste twee woorden van Te Deum Laudamus, Latijn voor "Wij prijzen U, O God") is een hymne op basis van de Bijbel, die in de liturgie van de Katholieke Kerk gebruikt wordt. De lofzang is ontstaan rond het jaar 400 n.Chr., gesteld in ritmisch proza en wordt tegenwoordig toegeschreven aan Nicetas van Remesiana. Legendarisch is het verhaal dat bisschop Ambrosius van Milaan deze tekst in beurtzang met Augustinus zou hebben gezongen ter gelegenheid van diens doop. Het Te Deum wordt daarom ook wel de Ambrosiaanse lofzang genoemd. Bij plechtige dankdiensten, na processies en bij liturgische diensten voor de vorst(in), wordt nog vaak het Te Deum gezongen. Men kan de lofzang ook nog vaak horen bij parochie- en priesterjubilea en soms bij speciale gelegenheid tijdens het Lof. Het Te Deum kan ook gezongen in de vigilie, de plechtige vespers op de vooravond van kerkelijke hoogfeesten. Doorgaans worden de uitzendingen van de EBU ingeleid op de klanken van het Te Deum (in de instrumentatie van Marc-Antoine Charpentier).
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)