| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| |
| rdfs:comment
| - 200px|thumb|left|Święty Symbol Zarusa Dawno temu, według legendy, Zarus był pierwszym człowiekiem, stworzonym przez sam świat. Żadne bóstwo nie przyłożyło ręki do jego stworzenia, ponieważ żadne bóstwo nie mogło począć tak perfekcyjnego stworzenia. Członkowie innych ras drżeli by go ujrzeć, gdyż wiedzieli że był od nich lepszy na każdy sposób. Jego wdzięk przewyższał ten elfów, jego krzepa zdumiała krasnoludy, jego twory wszędzie były grozą gnomów i niziołków. Jak długo Zarus był samotnie, inne rasy pozwalały mu żyć, zabezpieczone w wiedzę że nie mógł się rozmnażać. Lecz Zarus nie był zadowolony. Rozmawiał z światem i błagał o małżonkę—i stworzył on jego żonę, Astrę. Była tak perfekcyjną kobietą jak Zarus był mężczyzną i inne rasy zadrżały jeszcze raz, obawiając się że ta perfekcyjna para
|
| Alignment
| |
| dcterms:subject
| |
| dbkwik:sfery/prope...iPageUsesTemplate
| |
| Power
| |
| domains
| - Przeznaczenie, Zło, Prawo, Siła, Wojna
|
| Weapon
| |
| Name
| |
| portfolio
| - Ludzkość, dominacja, perfekcja
|
| abstract
| - 200px|thumb|left|Święty Symbol Zarusa Dawno temu, według legendy, Zarus był pierwszym człowiekiem, stworzonym przez sam świat. Żadne bóstwo nie przyłożyło ręki do jego stworzenia, ponieważ żadne bóstwo nie mogło począć tak perfekcyjnego stworzenia. Członkowie innych ras drżeli by go ujrzeć, gdyż wiedzieli że był od nich lepszy na każdy sposób. Jego wdzięk przewyższał ten elfów, jego krzepa zdumiała krasnoludy, jego twory wszędzie były grozą gnomów i niziołków. Jak długo Zarus był samotnie, inne rasy pozwalały mu żyć, zabezpieczone w wiedzę że nie mógł się rozmnażać. Lecz Zarus nie był zadowolony. Rozmawiał z światem i błagał o małżonkę—i stworzył on jego żonę, Astrę. Była tak perfekcyjną kobietą jak Zarus był mężczyzną i inne rasy zadrżały jeszcze raz, obawiając się że ta perfekcyjna para zrodzi nową rasę która przyćmi ich wszystkich. By zapobiec temu, liderzy każdej rasy zebrali się w sekrecie i uknuli śmierć Zarusa. Nawarzyli truciznę i wymieszali ją z dobrym winem, które dali mu jako prezent ślubny. Zarus wiedział że inni knuli jego śmierć, lecz nie mógł honorowo odmówić daru. Wygłosił toast ich zdrowie i wypił. Trucizna działała szybko, lecz gdy Zarus poczuł że jego życie odchodzi świat zlitował się nad nim i wyniósł go do boskości. Teraz Zarus spojrzał w dół na świat i otarł łzy jego żony Astry. “Nie płacz nade mną, ukochana,” Pocieszył ją, “gdyż jestem teraz bogiem i czuwam by pilnować naszych ludzi. Urodzisz mi dzieci—już leżą w twoim łonie i będzie to początek naszej rasy. Wszystkie inne rasy zatrzęsą się z strachu, wiedząc że nie mogą się z nami mierzyć.” To historia opowiedziana w Księdze Zarusa, świętym piśmie jego kościoła. Zarus jest zwany “prawdziwym ludzkim bogiem” i jest uważany za jedynego boga który sytuuje ludzi przed wszystkimi innymi. Nie troszczy się o inne rasy, jedynie o ludzkość i zachęca swoich wyznawców by udowodnili sobie że są lepsi niż każdy nieczłowiek. Niestety wspiera również pogląd że ludzie zasługują rządzić światem, traktując inne rasy jako służących. Jego kapłani nauczają że inne rasy są gorsze, w potrzebie ludzkiego przewodnictwa—i ludzkich mistrzów. Kapłani Zarusa zachęcają do podboju i niewolnictwa. Najgorszym grzechem jaki człowiek może popełnić, według Kościoła Zarusa, jest łączenie się z nieczłowiekiem i spłodzenie dziecka. To dziecko jest skazą na rasie i musi zostać usunięte. Zarus objawia się jako niesamowicie przystojny ludzki mężczyzna w sile wieku, przepełniony złotym blaskiem. Zarus zachęca swoich wyznawców i kapłanów do zostania tak perfekcyjnymi jak to możliwe i dominowania innych ras.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)