| rdfs:comment
| - left|thumb|Hendrik Bulthuis en 1906 Hendrik Jan BULTHUIS [bilthejs], nederlandano, doganoficisto de 1889 ĝis 1924, originala romanisto, tradukanto kaj verkisto, naskiĝis la 15-an de septembro 1865 en Warfum, en la provinco Groningen, mortis en 1945. Sekvavice gravaj estas liaj tradukoj, kiujn EdE opinias "grandiozaj": Kiel poeto Bulthuis eldonis nur La Du Ŝipoj, 1909, pro kiu li ricevis premion el Barcelono. Por la teatro li verkis en 1908 la laŭritan Onklo el Ameriko, 1922, dramon Malriĉa en Spirito kaj tradukis laŭ germana teksto en 1910 Salomeo, dramon de la anglo Oscar Wilde.
|
| abstract
| - left|thumb|Hendrik Bulthuis en 1906 Hendrik Jan BULTHUIS [bilthejs], nederlandano, doganoficisto de 1889 ĝis 1924, originala romanisto, tradukanto kaj verkisto, naskiĝis la 15-an de septembro 1865 en Warfum, en la provinco Groningen, mortis en 1945. En sia juneco li estis Volapükisto, en 1899 ricevis diplomon en Volapuko kiel ĉefinstruisto. En 1901 Dreves Uitterdijk sendis al li lernolibron de Esperanto kaj post tiu tempo li estis Esperantisto. Bulthuis multe korespondis kun alilandaj E-istoj, multe propagandis Esperanton, precipe en Hago, gvidis kursojn, funkciis kiel sekretario de ekzamena komitato de ĝia starigo ĝis la 1930-aj jaroj. De 1910 li estis membro de la Lingva Komitato. Post la emeritiĝo li laboris nur por Esperanto - kiel originala romanisto, tradukanto kaj verkisto de pedagogiaj libretoj, Bulthuis estas unu el la plej persistaj laborantoj en la Esperanta kampo. Ekde 1907, kiam aperis lia Du Biletoj, tradukita el la franca de Florian, li eldonigis 35 librojn kaj broŝurojn - Neniam estas pli bone ol malfrue, komedio tradukita el la angla, ŝajne lia unua presita verkaĵo, aperis en la literatura aldono de Lingvo Internacia en 1905. Li famiĝis precipe pro trio de longaj originalaĵoj:
* 1923 - Idoj de Orfeo, malgraŭ iuj nekredeblaĵoj, markis sian aŭtoron klara stilisto kaj homo de elstara rakontista talento. Ankoraŭ ĝi restas eble la plej populara el liaj ĉefverkoj kaj troviĝas en la Baza legolisto de William Auld
* 1926 - Sekvis tiun la naive simpla Jozef kaj la edzino de Potifar, kaj
* 1928 - La Vila Mano, intimkona bildo el kamparana holanda vivo, en kiu ankoraŭ montriĝas lia emo al neverŝajneco. Sekvavice gravaj estas liaj tradukoj, kiujn EdE opinias "grandiozaj":
* 1929 - La Leono de Flandrujo el la flandra de Hendrik Conscience;
* 1930 - la peztema sed bone tradukita Imperiestro kaj Galileano, el la norvega de Ibsen. Ambaŭ verkoj estis kronitaj de la Akademio de Esperanto.
* 1930 - Jane Eyre, laŭ la angla de Charlotte Brontë; pri la traduko EdE opinias: "sufiĉe bone transvivis malzorgan tradukadon por resti ankoraŭ tre interesa rakonto, dank' al ĝia esenca valoro."
* Ankaŭ aperis en 1926 La Malgranda Johano, ege populara verko de la nederlanda literaturo de Frederik van Eeden. Kiel poeto Bulthuis eldonis nur La Du Ŝipoj, 1909, pro kiu li ricevis premion el Barcelono. Por la teatro li verkis en 1908 la laŭritan Onklo el Ameriko, 1922, dramon Malriĉa en Spirito kaj tradukis laŭ germana teksto en 1910 Salomeo, dramon de la anglo Oscar Wilde. El liaj ceteraj verkaĵoj menciindaj estas: tradukoj Taglibro de Vilaĝ-pedelo, 1921, kaj Josefa, 1922, ambaŭ el la dana de Blicher; kaj en 1928 Karaktero, el la nederlanda de Luiscius (tiu verko aperis ankaŭ en finna, ĉeĥa, itala, kataluna lingvoj, tradukitaj ĉiuj el la Esperanta teksto). Liaj naŭ leglernolibroj, plejparte por nederlandaj geetuloj, kaj lia porjunula reverko de Robinsono Kruso, estas konscience faritaj. - Laŭ EdE Bulthuis ankaŭ laboris pri traduko de [[Ki%C4%A5oto|Don Kiĥoto]] el la hispana, kiu tamen ne aperis. Same laŭ EdE li verkis ankoraŭ romanon por gejunuloj. La plej longtrakta komentariisto de la verkoj de Bulthuis estas Nikolao Nekrasov, kiu verkis ampleksajn kritikojn pri liaj originalaj romanoj laŭ marksisma vidpunkto por la antaŭskisma revuo "La Nova Epoko" (okt. 1929 ĝis febr. 1930) kaj por la postskisma "La Nova Etapo" (1932). Reginald Banham en EdE juĝas: "La stilo-lingvaĵo de B. estas simpla, klasika, senornama. Oni malfacile trovus en ĝi provojn al "impresionisma" eksperimento. Li estas pli ĝuste nomata teksisto de rakontoj ol konscia "evoluiganto" de nia lingvo".
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)