| abstract
| - Baan Dar, The Legend...Thief, Warlock, Shadowmaster, Ruthless Assassin, Undying Avenger, Dark God, Robber Baron, Mastermind of Nefarious Plots. All these things and more are the Legendary Baan Dar, he who is called The Bandit God; but what is the Truth? Baan Dar, The Man is a much more simple and complex being. I pen this tale as I slowly die of old age and a mortifying arrow wound. I cannot decide if the truth will add to or subtract from the legend that is Baan Dar, nor if the original Baan Dar would want the truth to be known. Therefore, I will leave this tale hidden when I am done and gone, and let Fate (which was ever Baan Dar's true master and motivator) decide. I was a child of 12 Seasons when I first met Baan Dar. Orphan of a Slaver raid during one of the many inter-provincial border wars. Living by my quick wits, nimble fingers, and the grace of Lady Luck in the back alleys and byways of my birth city. I had just "liberated" a loaf of bread and a few small apples from a local street vendor in the Bazaar on the edge of the city near the tumbled outer wall, and had withdrawn down an ill-lit alley to feast on my bounty when I was beset by an older band of my ilk. The older and lazier variety which were want to engage in the easier and less dangerous art of stealing from the stealers. There were 5 of the bully boys who had decided they were more deserving of my booty than I, and they were beating me half to death with staves in between bites and laughter at the time. Lying on the ground curled up into as tight a ball as I could manage, trying to protect my head and groin, I heard a quiet voice ask if they were not "more suited to go down to the wharf and take food from your brother rats, or would you care to try your tricks on game a bit more your size and number?" Since my "companions" had become otherwise engaged with the newcomer and had for the nonce ceased thumping, kicking and cuffing at me, I looked up to see a dark shadow of boots, cloak, and chainmail hood leaning against the wall at the end of the alleyway. The others, being what they were, took this as a challenge to their manhood - and easy prey to their superior number with a promise of coin of the realm as added reward (else the first part would have been overlooked). The leader of my band of playmates suggested that the stranger take a leap off the mentioned wharf unless he wished to join me there when they were done with their evening meal. Having drawn chuckles and courage from his underlings, he then proceeded forward with staff at high port. I'm not quite sure exactly what followed, but within a short space of time, Lead Bully was lying in the dirt with a thrown dagger in his chest, number two bully had lost three teeth to a boot (I still carry them in a leather pouch as a keepsake), and number three bully was brought short by his own staff applied forcefully up between his toes (the two big ones!). Bullies four and five thought better of the entertainment and departed rapidly for parts unknown. Baan Dar picked me up, dusted me off, and dragged me round to a near tavern where we shared a meal and a mug. I attempted to thank him for saving my life. How can I ever repay this favor, I asked? His reply was short, to the point, and has driven my actions in life ever since... "THE PROPER WAY TO REPAY A FAVOR, IS NOT TO. PASS IT ON INSTEAD." Things having not progressed well along the lines of health, wealth and welfare for me until that point in my life came upon a sudden change that night. I later learned (along with many other things) that Baan Dar had decided to take a direct and immediate interest in me because my situation reminded him very much of the bad start his own life had taken, and the odds he had faced to survive it. On that night he took me under his wing as a kind of apprentice. He saw to it that I learned weaponcraft and stealth, that I learned to read and write! He took me along when he traveled for the next year. I served as messenger, valet, packmule, lookout, cook - many things. I saw other towns, cities, races, provinces, and broadened my view and knowledge of the world far beyond belief. He taught me both morals and coldhearted ruthlessness - and when and how to apply each as the ethics of the situation required. At the end of the year, he gave me good dagger, and decent horse, the 3 teeth, and leave (nay, Command) to make my own way in the world from that day forward - but to remember all I had been given, and to attempt to pass such a gift to another when and where I should find need and opportunity. That I have done, several times... as I assume he has also, and as I hope my various charges have after me (and they theirs). Thus has the Legendary Baan Dar been seen time and again in various lands of our world at numerous and the same times in days of need. Thus also is the description so very hard to obtain and track - for in truth, there have been, and continue to be, many Baan Dars in the world. The most valuable lesson he ever taught me was that "for Evil to triumph required not so much that many bad men to do wrong, as for One good man to fail to do what was right." We only hope that our combined and concatenated efforts have produced enough single men and women that will not fail to do the right thing, regardless of current local, morals, laws, religion, creed, or lure of coin of the realm. The Legend grows still. Of the Dark Avenging Blade on the Wings of Night that make no sound. The Patron Saint of the Lone Wolf. The Thousand Eyes and Ears, the Hundred Arms direspectful of Time or Distance. Undying, Master of Disguise, Man of a Thousand Faces, Shapes and Sizes, Gentle, Rough-Edged, Gay, Stern. All the Mystery of the "Man Unknown and Undying"... not a single man nor God at all, but a string of seeds sown upon the land and left to grow into a forest. How to reconcile this truth with the tales of cruelty and the gangs of "Baan Dars" or "Bandits"? Some are jealous Thieves who take the name only for the cloak of mystery and hope of hiding in it's Shadow. Others are tales twisted to reverse by those justly served by Baan Dar's unfettered by technicalities of law and custom. Some are backsliders drawn of the true path by temptation and returning to their old ways. Many are the things that any one Baan Dar cannot answer for, as others did the deeds in the same name. Some are tales of fishwives, made up to scare the child into doing what is wanted. Some are left as part of the "Mystery" that is both cloak and shield to the hidden purposes - a case where the fear of the tale serves to save the need of arms or action. But, by and large, the true Baan Dar is a string of beings taught to act upon what they believe in, and stand to take the yoke of needed action upon their own shoulders. Don't fight if you can avoid blood or war, But if you must make War, do so with all your Heart and Might. Leave it at Threats if Threats be enough - but never make threats you are unwilling to carry to conclusion if required. Use all the arts at hand. But ever keep the true purpose in mind. Stand Tall, but never forget how to bend your knee to help another. Note: The rest of the scrolls are tales and tellings of various parts of the Legend, some as passed from Bard to Bard, some as the true tales underlying the Ballads. These fragments are still to be translated and debated. This fragment, however, contains the kernel of the Revelation and the true source of the questions surrounding the Baan Dar Legend. What Say You, Reader? For myself, I do not know... but God or unrelated string of linked souls as laid out here... I do know that Baan Dar IS a force in our Land and Lives, and one that gives Hope to many that need it, and pause to many I despise. - Arkan, Scribe of Daggerfall in the year 2E 24 |-|Tłumaczenie (nieoficjalne)= Pierwszy zwój Baan Dara Baan Dar, Legenda… Złodziej, Czarownik, Mistrz cieni, Bezwzględny Zabójca, Bezustanny Mściciel, Ciemny Bóg, Baron Rabusiów, Mistrz Nikczemnych Intryg. Wszystkie te rzeczy I więcej to Legendarny Baan Dar, on którego zwą Bogiem Bandytów; ale jaka jest Prawda? Baan Dar, Człowiek jest o wiele prostszą i bardziej skomplikowaną istotą. Zapisuję tę historię, jako że powoli umieram ze starości i śmiertelnej rany od strzały. Nie mogę zdecydować czy prawda dodaje coś lub ujmuje legendzie, którą jest Baan Dar, ani czy oryginalny Baan Dar chciałby by prawda została poznana. Tak więc pozostawię tę historię ukrytą gdy ukończę i zniknę, i pozwolę Losowi (który był zawsze Baan Dara prawdziwym mistrzem i motywatorem) zdecydować. Byłem dzieckiem o 12 Sezonach gdy pierwszy raz spotkałem Baan Dara. Sierota z rajdu Handlarzy Niewolników podczas jednej z wielu między-prowincjalnej wojny o granicę. Żyjąc ze swego szybkiego umysłu, prędkich palcach, i łaski Pani Szczęścia na tylnych alejkach i zaułkach mojego miasta rodzinnego. Właśnie „oswobodziłem” bochen chleba i parę małych jabłek z lokalnego ulicznego sprzedawcy na Bazarze na krańcu miasta koło przewróconego zewnętrznego muru, i czmychnąłem przez słabo oświetloną alejkę by ucztować na mym łupie gdy zostałem otoczony przez starszą bandę z mego rodzaju. Starszy i leniwszy rodzaj, który chciał się angażować w łatwiejszą i mniej niebezpieczną sztukę kradzieży od złodziei. Było ich 5 łobuzów, którzy zdecydowali że bardziej zasługują na mój łup niż ja, i bili mnie do prawie że śmierci swymi kijami między ugryzieniami i śmiechem miejscami. Leżąc na ziemi zwinięty w tak ciasną kulkę jak tylko zdołałem, próbując ochronić swą głowę i kroczę, usłyszałem cichy głos pytający czy nie byliby oni „bardziej zdatni na udanie się na nadbrzeże i zabieranie jedzenia od ich braci szczurów, lub Mozę woleliby spróbować swych sztuczek na zwierzynie, trochę bliższej ich rozmiarowi i liczbie?” Jako że moi „kompani” i tak zainteresowali się przybyszem i na razie przestali bić, kopać i mnie trzepać, spojrzałem w górę by ujrzeć mroczny cień butów, płaszcza i kaptura od kolczugi przy ścianie na końcu alejki. Inni, będąc tym czym byli, wzięli to za wyzwanie dla ich męskości – i łatwą ofiarę dla ich przeważającej liczby z obietnicą zapłaty od królestwa jako nagrodę (inaczej pierwsza część zostałaby pominięta). Lider mojej bandy towarzyszy zabaw, zasugerował by nieznajomy odskoczył na wspomniane wybrzeże, chyba że chciałby tu do mnie dołączyć, gdy skończą z ich wieczornym posiłkiem. Wyciągając śmiech i odwagę od swych kmiotków, naparł do przodu z kijem na port. Nie jestem całkiem pewien co się potem wydarzyło, ale w krótkim odstępie czasu, Dowodzący Łobuz leżał w błocie z rzucanym sztyletem w jego piersi, łobuz numer dwa stracił trzy zęby od buta (ciągle noszę je w skórzanej sakwie na pamiątkę), a łobuz numer trzy szybko dostał swoim kijem zaaplikowanym z dużą siłą między jego palce od stóp (dwa duże!). Łobuzy cztery i pięć namyśliło się nad tą rozrywką i umknęło chyżo w partie nieznane. Baan Daar podniósł mnie, otrzepał z pyłu, i zaciągnął mnie łukiem do niedalekiej tawerny gdzie podzieliliśmy się posiłkiem i kuflem. Spróbowałem mu podziękować za ocalenie życia. Jak mógłbym się odwdzięczyć za tę przysługę, spytałem? Jego odpowiedź była krótka, i do rzeczy, i prowadziła moje działania od tamtego dnia po dziś… „ODPOWIEDNIM SPOSOBEM ODWDZIĘCZENIA SIĘ ZA PRZYSŁUGĘ, JEST TEGO NIE ROBIĆ. PRZEKAŻ JĄ W ZAMIA DALEJ.” Rzeczy nie rozwijały się dobrze pod względem zdrowia, zamożności i dobrego samopoczucia dla mnie póki nie ten punkt zwrotny w mym życiu nie przyszedł tej nocy. Nauczyłem się (razem z wieloma innymi rzeczami), że Baan Dar zdecydował się wziąć bezpośrednie i natychmiastowe zainteresowanie mą ponieważ jego sytuacja przypomniała mu bardzo dobrze o okropnym początku jego własnego życia jakie obrał, i szanse jakie powziął by je przeżyć. Tej nocy wziął mnie pod swe skrzydło jako swego rodzaju ucznia. Ujrzał że nauczyłem się sztuki oręża i skradania, że nauczyłem się czytać i pisać! Zabrał mnie ze sobą gdy podróżował przez następny rok. Służyłem mu jako posłannik, służący, muł zaprzęgowy, czujkę, kucharza – wiele rzeczy. Ujrzałem inne miasteczka, miasta, rasy, prowincje, i poszerzyłem mój pogląd i wiedzę o świecie daleko poza wiarę. Nauczył mnie zarówno moralności jak i zimnokrwistej bezwzględności – i gdy aplikować każdą jak etyka sytuacji tego wymagała. Na koniec roku, dał mi dobry sztylet, porządnego konia, 3 zęby, i odszedł (mało ego, rozkazał) bym szedł własną ścieżką po tym świecie od tego dnia wprzódy – ale bym pamiętał wszystko co mi zostało dane, i bym spróbował przekazać ten dar następnemu gdy i gdzie znajdę ku temu potrzebę i okazję. To ja zrobiłem, wielokrotnie… jak przyjmuję on również, i jak mam nadzieję moi różni podopieczni mieli po mnie (oraz oni swoich). Tak Legendarny Baan Dar był postrzegany raz po razie w różnych ziemiach naszego świata na licznych i podobnych momentach w dniu gdy jest potrzebny. Tak również jest ten opis bardzo trudnym do uzyskania i odnalezienia – jako że po prawdzie, byli, i ciągle będzie, wielu Baan Darów tego świata. Najważniejszą lekcją jaką kiedykolwiek mi przekazał było „dla Zła by triumfowało nie wystarczy tylko by źli ludzie robili źle, tylko by Ci dobrzy ludzie bez powodzenia robili co słuszne.” Mamy tylko nadzieje że nasze powiązane i połączone wysiłki utworzyły wystarczająco mężczyzn i kobiet, którzy nie zawiodą by robić rzeczy słuszne, bez znaczenia dla obecnej lokalnej, moralności, prawa, religii, wyznania, czy pociągu do pieniądza w królestwie. Legendy ciągle rosną. O tym Ciemnym Mściwym Ostrzu i Skrzydłach Nocy, które nie wytwarzają dźwięku. Patron Święty Samotnego Wilka. Tysiąc Oczu i Uszu, Setki Ramion nieokazujących szacunku Czasowi ni Przestrzeni. Nieustający, Mistrz Kamuflażu, Człowiek o Tysiącu Twarzach, Kształtach i Rozmiarach, Uprzejmy, Nieokrzesany, Radosny, Poważny. Cały Sekret „Człowieka Nieznanego i Nieumierającego” … nie jeden człowiek, ni Bóg w ogóle, ale strumień nasienia na ziemi, pozostawiony by wyrósł w las. Jak pogodzić prawdę z historiami o okrutności i gangami „Baan Darów” lub „Bandytów”? Niektórzy to zazdrośni Złodzieje, którzy przyjęli imię tylko przez wzgląd na opokę tajemnicy i nadzieję na skrycie w jej Cieniu. Inni są historiami przeinaczonymi i wywróconymi przez tych którzy sprawiedliwie zostali obsłużeni przez wolnych od technicznego prawa i zwyczaju Baan Dara. Niektórzy to sprzeniewierzający odciągnięci od prawdziwej ścieżki przez pokusę i powrót do starych dróg. Wiele jest rzeczami, które żaden Baan Dar nie może odpowiadać, jako że inni dokonali czynów w tym samym imieniu. Niektórzy są historyjkami żon rybaków, stworzonymi by straszyć dzieci by robiły co im się każe. Niektóre są pozostawione jako część „Tajemnicy”, którą jest zarówno opoką jak i tarczą dla ukrytych celów – przypadek gdy strach przed opowieścią służy by uratować potrzebujących broni lub czynu. Ale, z grubsza, prawdziwy Baan Dar jest strumieniem bytów nauczonych by działać wedle tego w co wierzą, i stać by przyjąć jarzmo niechcianych czynów na swe własne barki. Nie walcz jeśli możesz uniknąć krwi lub wojny, Ale jeśli musisz wybrać Wojnę, walcz z całym swym Sercem i Potęgo. Zostaw to jako Groźbą, jeśli Groźba wystarcza – ale nigdy nie groź tak byś nie mógł udźwignąć ciężaru jeśli potrzeba. Używaj wszystkich sztuk pod ręką. Ale zawsze dzierż prawdziwy cel w umyśle. Stań Wysoko, ale nigdy nie zapominaj jak zgiąć kolano by pomóc innemu. Notka: Reszta zwojów stanowi historyjki I opowiadania o różnych częściach Legendy, niektóre są przekazywane od Barda do Barda, niektóre to prawdziwe historie pod warstwą Ballad. Te fragmenty są wciąż w toku tłumaczenia i debat. Ten fragment, jednakże, zawiera jądra Objawienia i prawdziwe źródło pytań otaczających Legendę Baan Dar. Co powiesz ty, Czytelniku? Co do mnie, nie jestem pewien… ale Bóg niepowiązanych wstęg połączonych dusz jak wyłożony tutaj… Wiem że Baan Dar JEST siłą w naszej Ziemi I Życiach, i że daje Nadzieję wielu, którzy jej potrzebują, i wytchnienie wielu, którymi gardzę. -Arkan, Skryba z Daggerfall w roku 2E 24
- __NOEDITSECTION__ <default>The First Scroll of Baan Dar</default> File:Image needed.jpg Stats Type Weight Value Enchantment Displays Museum Deepholme Technical info Origin RefID XX00490D(XX must be replaced with the number LEGACY OF THE DRAGONBORN has in your load order)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)