| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| |
| rdfs:comment
| - Andrzej I Górka herbu Łodzia - starosta generalny Wielkopolski i kasztelan poznański. W 1535 r. wziął udział w trzeciej wojnie moskiewskiej. Objął dowództwo nad wojskiem wielkopolskim składającym się z 1000 konnicy i 500 piechoty. Dnia 10 kwietnia tr. odbył się w Poznaniu przegląd wojska, wysyłanego przez Wielkopolan na pomoc Litwie, prowadzony przez Andrzeja Górkę. On sam wystawił 100 żołnierzy i po gościnie wysłał ich do Wilna, a 20 kwietnia osobiście wyruszył na Litwę, w towarzystwie lekarza Jana Wójcika. Syn Łukasza Górki, ojciec Łukasza, Andrzeja, Stanisława, Katarzyny i Barbary.
|
| dcterms:subject
| |
| dbkwik:resource/2qe7Vk2SZJkPJSFyEesd0g==
| |
| dbkwik:resource/63XW1_BsGajfwBkkYQnNVw==
| |
| dbkwik:resource/hwelydhpc38NcAF2ZFVuFQ==
| |
| dbkwik:resource/nZm9eQhJPkOoQ6kmLB--dg==
| |
| grafika
| |
| dbkwik:poznan/prop...iPageUsesTemplate
| |
| abstract
| - Andrzej I Górka herbu Łodzia - starosta generalny Wielkopolski i kasztelan poznański. W 1535 r. wziął udział w trzeciej wojnie moskiewskiej. Objął dowództwo nad wojskiem wielkopolskim składającym się z 1000 konnicy i 500 piechoty. Dnia 10 kwietnia tr. odbył się w Poznaniu przegląd wojska, wysyłanego przez Wielkopolan na pomoc Litwie, prowadzony przez Andrzeja Górkę. On sam wystawił 100 żołnierzy i po gościnie wysłał ich do Wilna, a 20 kwietnia osobiście wyruszył na Litwę, w towarzystwie lekarza Jana Wójcika. Podczas walk odznaczył się i zdobył twierdzę Starodub i inne grody. W dniu 23 grudnia powrócił do Poznania hucznie witany przez społeczeństwo. W nagrodę za zasługi król Zygmunt Stary nadał mu kasztelanię poznańską i starostwo generalne wielkopolskie. 10 stycznia 1536 r. wprowadzony został do zamku przez dworzanina królewskiego Kacpra Anacio. Następnie po kilku dniach inaugurację powtórzono wobec rady miasta. Dzięki staraniom Andrzeja Górki odbudowany został Poznań, który spłonął w roku 1536. Kontynuował on także budowę pałacu rozpoczętą przez jego ojca. Sympatyzował z protestantami i z tego powodu popadał w konflikty z kapitułą poznańską. W 1540 r. wolno było się zbierać innowiercom w pałacu Górków, który także służył dla nich za zbór. Pogrzeb Andrzeja Górki w dniu 13 stycznia 1552 r. poprzedziły uroczyste nabożeństwa żałobne w katedrze - umierając zdążył się pogodzić z kościołem chrześcijańskim. W kondukcie żałobnym udział wzięli wszyscy duchowni i zakonnicy. Przed zmarłym niesiono jego zbroję i miecz, a rycerz (podobny do zmarłego z wyglądu i postury) jechał przebrany w jego szaty i klejnoty. Ciało zmarłego wiozło sześć koni pokrytych kirem. Za trumną szło trzech synów zmarłego, następnie dygnitarze krajowi i szlachta, kolejno dwie córki i szereg niewiast. Syn Łukasza Górki, ojciec Łukasza, Andrzeja, Stanisława, Katarzyny i Barbary.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)