| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| |
| rdfs:comment
| - Mieczyk dziki o szyi wysmukłych łabędzi, I płomienny laur boski dla wygnanych duchów, — Jak serafin, co spływa z niebieskich krawędzi, Spłoniony od jutrzenki różanych podmuchów... Hyacynt i mirt, o lśnieniu ponocnych błyskawic, I podobną do ciała kobiecego — różę, Okrutną Herodyadę wonnych kwiecia ławic, Skąpaną w krwi radosnej i dzikiej purpurze. I tyś uczynił rzewną biel łkających lilii, Która nad morzem westchnień, co o pierś jej trąca W blednącej dali modrych kadzidłach się chyli I marząca wystrzela ku tarczy miesiąca... Image:PD-icon.svg Public domain
|
| dcterms:subject
| |
| Tytuł
| |
| dbkwik:resource/LnuiOV1ARnBg2yIsYieKHw==
| |
| dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
| |
| dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
| |
| Autor
| |
| abstract
| - Mieczyk dziki o szyi wysmukłych łabędzi, I płomienny laur boski dla wygnanych duchów, — Jak serafin, co spływa z niebieskich krawędzi, Spłoniony od jutrzenki różanych podmuchów... Hyacynt i mirt, o lśnieniu ponocnych błyskawic, I podobną do ciała kobiecego — różę, Okrutną Herodyadę wonnych kwiecia ławic, Skąpaną w krwi radosnej i dzikiej purpurze. I tyś uczynił rzewną biel łkających lilii, Która nad morzem westchnień, co o pierś jej trąca W blednącej dali modrych kadzidłach się chyli I marząca wystrzela ku tarczy miesiąca... Ojcze, coś stworzył w prawem i możnem twem łonie Kielichy, kołyszące lek jutrzejszej doli: Wielkie kwiaty o szczęsnym, balsamicznym zgonie Dla poety smutnego, gdy go życie boli. Image:PD-icon.svg Public domain
|
| is wikipage disambiguates
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)