rdfs:comment
| - Stratę obłudnej mało czuje serce, Oziębła wzgarda ściga przeniewiercę. Lecz ta, co żadnej myśli nie przebiera, Ta, której miłość tak tkliwa jak szczera, Jeśli się nawet i taka odmienia, Któż by nie doznał mego udręczenia? - Marzyć o szczęściu , do cierpień się budzić Los jest każdego, co żyje lub kocha. Lecz jeśli nawet, przestając nas łudzić, Żal w sercu wznieca ćma urojeń płocha, Co we śnie z nami igrając łaskawie, Tym samotniejszych opuszcza na jawie: 1824 Image:PD-icon.svg Public domain
|
abstract
| - Stratę obłudnej mało czuje serce, Oziębła wzgarda ściga przeniewiercę. Lecz ta, co żadnej myśli nie przebiera, Ta, której miłość tak tkliwa jak szczera, Jeśli się nawet i taka odmienia, Któż by nie doznał mego udręczenia? - Marzyć o szczęściu , do cierpień się budzić Los jest każdego, co żyje lub kocha. Lecz jeśli nawet, przestając nas łudzić, Żal w sercu wznieca ćma urojeń płocha, Co we śnie z nami igrając łaskawie, Tym samotniejszych opuszcza na jawie: Jakże więc muszą dręczyć się boleśnie Ci, których serca, nie marzeniom we śnie, Lecz tkliwym, szczerym uczuciom przywykną, A te jak same przewidzenia znikną? - Ach, powiedz raczej, że ta moja żałość - Grą wyobraźni, snem - twoja niestałość! 1824 Image:PD-icon.svg Public domain
|