| rdfs:comment
| - Aż do połowy XVII w Madagaskar podzielony był pomiędzy plemiona tubylcze, zwalczające się wzajemnie, bez poważniejszej organizacji państwowej. W połowie XVII w Sakalawowie zdobywają całą zachodnią część wyspy, a Hova organizują się na central nej wyżynie. Później z tych dwóch plemion utworzyło się Królestwo Madagaskarskie, obejmujące poza połudn.-zachodem całą wyspę, rządzone przez władców Hova. Pierwszą europejską wzmiankę o Madagaskarze zawdzięczamy Marco Polo. Odkrył wyspę w rzeczywistości kapitan portugalski, Diego Diaz, w roku 1500 przypadkiem i nazwał wyspą św. Wawrzyńca.
|
| abstract
| - Aż do połowy XVII w Madagaskar podzielony był pomiędzy plemiona tubylcze, zwalczające się wzajemnie, bez poważniejszej organizacji państwowej. W połowie XVII w Sakalawowie zdobywają całą zachodnią część wyspy, a Hova organizują się na central nej wyżynie. Później z tych dwóch plemion utworzyło się Królestwo Madagaskarskie, obejmujące poza połudn.-zachodem całą wyspę, rządzone przez władców Hova. Wpływy arabskie są bardzo stare. Arabskie kolonie istniały już w średniowieczu w Anorontsango, Mojan Majunga, Marondava. Bardzo wiele wyrazów arabskich przeszło do języków Malgaszów. Arabskie było również początkowo pismo i kalendarz. Pierwszą europejską wzmiankę o Madagaskarze zawdzięczamy Marco Polo. Odkrył wyspę w rzeczywistości kapitan portugalski, Diego Diaz, w roku 1500 przypadkiem i nazwał wyspą św. Wawrzyńca. Portugalscy misjonarze pracowali na wyspie na początku XVII w., lecz bez powodzenia. Portugalczycy, opanowani myślą o Indii, prób kolonizowania Madagaskaru nie robili. W XVIII w. Francuzi osiedlili się w Fort Dauphin, lecz zostali przez tubylców wygnani. Anglicy zajęli Tamatave w r. 1811, lecz czynnej polityki kolonizacyjnej nie prowadzili, ograniczając się do popierania króla Hova, Radama I (1810?1828), dążącego do europeizacji swego kraju. Angielscy misjonarze rozwinęli bardzo ożywioną działalność, wywołująć żywe niezadowolenie w kraju. Gdy po nagłej śmierci Radama rządy objęła jedna z jego żon, Ranavalona I, chrześcijaństwo zostało w roku 1835 zostało zakazane, misjonarze wydaleni. Pomimo rabunkowego najazdu francusko-angielskłego na Tamatave w r. 1846, udało się królowej utrzymać zupełną niepodległość kraju aż do śmierci swej w r. 1861. Od jej słabego syna Francuzi potrafili podstępem wyłudzić daleko idące koncesje, annulowane następnie w r. 1863 przez królową Rasoherinę, zwolenniczkę stopniowej europeizacji kraju. Królowa Ranavalona II wraz ze swym małżonkiem przyjęła chrześcijaństwo w r. 1868. Gdy Hovowie nie chcieli uznać traktatu, zawartego przez Francuzów z lokalnymi władcami, Francuzi zbombardowali Tamatave i zmusili państwo Hova do podpisania traktatu (w roku 1885). Na mocy tego traktatu rezydent francuski otrzymał decydujący głos w stolicy, a przedstawicielstwo zagraniczne przeszło w ręce francuskie. W r. 1890 Wielka Brytania, w zamian za uznanie jej praw w Zanzibarze uznała prawa francuskie na Madagaskarze. Gdy królowa Ranavalona III nie chciała uznać suwerenności francuskiej, doszło do nowej wojny, w r. 1894, i do zajęcia w roku 1895 stolicy Tananarivo przez gen Duchesne. Królowa Ranavalona III została zesłana najpierw na wyspę Reunion, następnie do Algeru, gdzie zmarła w roku 1917. Madagaskar stał się kolonją francuską. Madagaskar okazał dużą pomoc Francji w wojnie światowej. W 1916 wykryty jednak został szeroko rozgałęziony spisek, mający na celu usunięcie Francuzów z wyspy. (Encyklopedia Powszechna Ultima Thule)
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)