| rdfs:comment
| - 3 sierpnia 1944 roku dowódcy Armii Krajowej wysyłają do Londynu optymistyczny meldunek: [...]Nastrój i morale dowódców oraz żołnierzy - wspaniałe. Ludność z entuzjazmem współdziała w walce. Ulice miasta poprzecinane są licznymi barykadami, na opanowanych obiektach flagi narodowe. Skutecznie walczymy z ciężkimi czołgami, których już kilkanaście zniszczyliśmy lub uszkodziliśmy[...] Na Mokotowie, przy kamienicy przy Puławskiej 71, Niemcy rozstrzeliwują 108 osób, na Belgijskiej 11 dwadzieścia trzy osoby, a przy Szustra 3 piętnaście osób.
|
| abstract
| - 3 sierpnia 1944 roku dowódcy Armii Krajowej wysyłają do Londynu optymistyczny meldunek: [...]Nastrój i morale dowódców oraz żołnierzy - wspaniałe. Ludność z entuzjazmem współdziała w walce. Ulice miasta poprzecinane są licznymi barykadami, na opanowanych obiektach flagi narodowe. Skutecznie walczymy z ciężkimi czołgami, których już kilkanaście zniszczyliśmy lub uszkodziliśmy[...] Znakomite nastroje są podtrzymywane przez artykuły w kolejnym numerze "Biuletynu Informacyjnego" oraz pierwszym powstańczym numerze pisma "Robotnik" jako pisma codziennego. Przez cały okres powstania prasa podziemna będzie się spotykać z dużym zaufaniem i zainteresowaniem mieszkańców. Tego też dnia dowódcą całości sił niemieckich tłumiących powstanie warszawskie zostaje gen. Erich von dem Bach-Zelewski. Na Żoliborzu, po interwencji komendanta Okręgu Warszawskiego, płk. Antoniego Chruściela "Montera", wracają żołnierze dowodzeni przez Mieczysława Niedzielskiego "Żywiciela", udaje się zająć kilka budynków w rejonie ul. Felińskiego, w tym gmach szkolny. Po drodze staczają zakończoną ciężkimi stratami walkę w rejonie Bielan. Ich straty wynoszą około 350 ludzi. Batalion "Wigry" tego dnia przypuszcza atak na Dworzec Gdański, kończy się on jednak masakrą powstańców. Na Woli trwa silny polski opór, mimo iż Niemcy wykorzystują schwytanych Polaków jako żywe tarcze oraz pomimo nalotów na dzielnicę. Walki w rejonie ulicy Wolskiej natchnęły pchor. Józefa Szczepańskiego "Ziutka" z batalionu "Parasol" do napisania słów piosenki "Pałacyk Michla". W Śródmieściu powstańcy odnoszą dalsze sukcesy. Sukcesem kończy się atak w rejonie placu Starynkiewicza - żołnierze z batalionu "Chrobry II", dowodzeni przez por. Zbigniewa Bryma "Zdunina", wraz ze zgrupowaniem "Gurt" zdobywają Dworzec Pocztowy, Wojskowy Instytut Geograficzny oraz Domu Turystycznego przy Alejach Jerozolimskich, jednak Niemcy szykują od strony Mostu Poniatowskiego kontrnatarcie dla oczyszczenia tej strategicznej dla nich arterii - do walk dochodzi w rejonie ulicy Brackiej. Wynikłymi z walki pożarami zajmuje się brygada strażacka z pobliskiego domu towarowego Braci Jabłkowskich. Rozbity zostaje posterunek niemieckiej policji w kamienicy u zbiegu Chłodnej i Żelazna. Obsadzony zostaje znaczny fragment terenów Politechniki Warszawskiej. W północnej części Śródmieścia powstańcy zdobywają Pałac Blanka, Pałac Mostowskich oraz Arsenał. Niemcy natomiast opanowują Mariensztat, gdzie mordują kilku profesorów zamieszkałych w kamienicy przy Nowym Zjeździe 5. Trwa też wymordowywanie ludzi w rejonie al. Szucha. Na Mokotowie, przy kamienicy przy Puławskiej 71, Niemcy rozstrzeliwują 108 osób, na Belgijskiej 11 dwadzieścia trzy osoby, a przy Szustra 3 piętnaście osób. Na Okęcie przybywa dowodzona przez rosyjskiego renegata, gen. Bronisława Kamińskiego, brygada RONA (Russkaja Oswoboditielnaja Narodnaja Armija). Jej celem jest pacyfikacja Ochoty. W tej dzielnicy oddziały niemieckie pacyfikują i mordują ludność cywilną, często wykorzystując ją także jako żywe tarcze. Tymczasem ostatnie dwa punkty oporu barykadują się coraz bardziej. Podobnie dzieje się na Woli i Mokotowie. W tej ostatniej dzielnicy powstańcy umacniają się w południowej jej części.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)