| abstract
| - Kinderdoopsel of kinderdoop is de doop van kleine kinderen. Het kinderdoopsel wordt veelal in de eerste dagen of weken van het leven van een kind toegediend en vindt doorgaans plaats tijdens een kerkelijke bijeenkomst. De rituele handeling van het doopsel is een traditie in de verschillende christelijke kerken. Het vindt zijn oorsprong in het Nieuwe Testament (Handelingen van de Apostelen (16,15, 16,33 en 18,8) en de Eerste brief van Paulus aan de Korintiërs (1,16)) en in uitdrukkelijke getuigenissen uit de tweede eeuw na Christus. In het prille begin van het ontstaan van de Kerk gebeurde het vaak dat hele gezinnen het doopsel ontvingen. In de Rooms-katholieke Kerk is het kinderdoopsel gebruikelijk, omdat een kind bij de geboorte is belast met de erfzonde. Als het ongedoopt, en dus nog belast met de erfzonde, stierf, zou het niet in de Hemel komen maar in het Voorgeborchte. Deze leer is thans grotendeels verlaten, en tegenwoordig staat het Doopsel voor de opname van het pasgeboren kind in de gemeenschap van de Kerk. Ook in de gereformeerde kerken is het kinderdoopsel gebruikelijk. Alleen in enkele Nederlands Gereformeerde Kerken wordt het geaccepteerd wanneer sommige ouders hun kinderen niet willen laten dopen, om hun kinderen deze keuze op latere leeftijd te geven. Binnen veel andere protestantse groeperingen worden kinderen opgedragen in plaats van gedoopt, omdat men van mening is dat men pas gedoopt moet worden nadat hij of zij tot geloof in Christus als Verlosser is gekomen en daarvan publiekelijk belijdenis heeft afgelegd. Kerkelijke gemeenten waar deze volwassendoop wordt toegepast zijn onder andere baptistengemeenten, (vrije) evangelische gemeenten, de charismatische pinkster- en volle evangeliegemeenten, maar bijvoorbeeld ook de meer vrijzinnig-protestantse Doopsgezinde Kerk.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)