About: dbkwik:resource/QuT7s4b4S7tMZp2HEIrxfA==   Sponge Permalink

An Entity of Type : owl:Thing, within Data Space : 134.155.108.49:8890 associated with source dataset(s)

AttributesValues
rdfs:label
  • Złamana lilia
rdfs:comment
  • Jej płatki były z ognia, który ściął się śniegiem, Bo aż stwardniał i zbielał od własnej potęgi; Kryształki łez perliły się kielicha brzegiem, A fosforycznych świateł stały nad nim kręgi — Nad sferą blasku siwe błąkały się puchy Z ust kielicha wijącej się wężykiem myrry, Strząsając łzy i iskry rytmicznymi ruchy, Lilia się kołysała, wydając dźwięk liry, Ten cud żył w mojej piersi! Odurzony nardem I myrrą jego mózg mój śnił raje haszysza; Pieśni, co we mnie grała, byłem ślepym bardem Dochodzącym w ekstazie do tańca derwisza. Już moja miłość umarła! Image:PD-icon.svg Public domain
dcterms:subject
dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
  • Wiersz ze zbioru Poezye
dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
Autor
  • Maria Grossek-Korycka
abstract
  • Jej płatki były z ognia, który ściął się śniegiem, Bo aż stwardniał i zbielał od własnej potęgi; Kryształki łez perliły się kielicha brzegiem, A fosforycznych świateł stały nad nim kręgi — Nad sferą blasku siwe błąkały się puchy Z ust kielicha wijącej się wężykiem myrry, Strząsając łzy i iskry rytmicznymi ruchy, Lilia się kołysała, wydając dźwięk liry, Ten cud żył w mojej piersi! Odurzony nardem I myrrą jego mózg mój śnił raje haszysza; Pieśni, co we mnie grała, byłem ślepym bardem Dochodzącym w ekstazie do tańca derwisza. Gdy usta pełne ognia i kwiatowej padzi, Wzrok świetlisty, gdy ciebie los w dalekość uszle!... Lilia wibruje wolniej, świeci coraz bladziej I cichnie... śpiącą perłą skryta w serca muszlę. Aż znów przyjdziesz! — i wszystko na raz zmartwychwskrześnie Wtem wybił dzwon nieszczęścia!... W waśni czy rozterce, Zła? żartem? czy na próbę?... Nie wiem! raz, boleśnie Pchnęłaś mię w pierś, trąciłaś mię aż w samo serce. Czemeś to uczyniła? — dotknięciem czy głosem? O jakże nie wiedziałaś, ty z mądrem obliczem, Że pajęczyną, rosą, mgłą, promiennym włosem, Że pomyśleniem... serca nie można tknąć niczem. I ja płaczę nie tego, że pierś, co tak jękła, Jak moja wtenczas... musi już zostać rozbitą! I nie od bólu płaczę... lecz że lilia pękła Od twojej ręki, serca potrącona płytą. I tobie żal! twa rzęsa łez brylanty dźwiga — Próżno! już w atłas lilii gangrena się wżarła, Już się więcej nie zrośnie złamana łodyga, Już moja miłość umarła! Image:PD-icon.svg Public domain
Alternative Linked Data Views: ODE     Raw Data in: CXML | CSV | RDF ( N-Triples N3/Turtle JSON XML ) | OData ( Atom JSON ) | Microdata ( JSON HTML) | JSON-LD    About   
This material is Open Knowledge   W3C Semantic Web Technology [RDF Data] Valid XHTML + RDFa
OpenLink Virtuoso version 07.20.3217, on Linux (x86_64-pc-linux-gnu), Standard Edition
Data on this page belongs to its respective rights holders.
Virtuoso Faceted Browser Copyright © 2009-2012 OpenLink Software