| rdfs:comment
| - Manuel I Komnenos (or Comnenus) (, Manouēl I Komnēnos) (28 November 1118 – 24 September 1180) was a Byzantine Emperor of the 12th century who reigned over a crucial turning point in the history of Byzantium and the Mediterranean.
- Manuel I Komnenos (Grieks: Μανουήλ Κομνηνός, Manouēl Komnēnos) (Constantinopel, 1120 – aldaar, 24 september 1180) was Byzantijns keizer van 1143 tot 1180. Hij was de kleinzoon van Alexios I en zoon van Johannes II, uit het geslacht der Comnenen, en ging de geschiedenis in als een veelzijdig begaafd maar overmoedig heerser. In de eerste jaren van zijn regering consolideerde hij zijn gezag tegenover het "Latijnse" vorstendom Antiochië en het Turkse sultanaat van Rum, terwijl hij de beteugeling van de maritieme successen van de Normandiër Rogier II in Griekenland overliet aan Venetië.
|
| abstract
| - Manuel I Komnenos (or Comnenus) (, Manouēl I Komnēnos) (28 November 1118 – 24 September 1180) was a Byzantine Emperor of the 12th century who reigned over a crucial turning point in the history of Byzantium and the Mediterranean. Eager to restore his empire to its past glories as the superpower of the Mediterranean world, Manuel pursued an energetic and ambitious foreign policy. In the process he made alliances with the Pope and the resurgent west, invaded the Kingdom of Sicily, successfully handled the passage of the dangerous Second Crusade through his empire, and established a Byzantine protectorate over the Crusader states of Outremer. Facing Muslim advances in the Holy Land, he made common cause with the Kingdom of Jerusalem and participated in a combined invasion of Fatimid Egypt. Manuel reshaped the political maps of the Balkans and the eastern Mediterranean, placing the kingdoms of Hungary and Outremer under Byzantine hegemony and campaigning aggressively against his neighbours both in the west and in the east. However, towards the end of his reign Manuel's achievements in the east were compromised by a serious defeat at Myriokephalon, which in large part resulted from his arrogance in attacking a well-defended Seljuk position. Although the Byzantines recovered and Manuel concluded an advantageous peace with Sultan Kilij Arslan II, Myriokephalon proved to be the final, unsuccessful effort by the empire to recover the interior of Anatolia from the Turks. Called ho Megas (, translated as "the Great") by the Greeks, Manuel is known to have inspired intense loyalty in those who served him. He also appears as the hero of a history written by his secretary, John Kinnamos, in which every virtue is attributed to him. Manuel, who was influenced by his contact with western Crusaders, enjoyed the reputation of "the most blessed emperor of Constantinople" in parts of the Latin world as well. Modern historians, however, have been less enthusiastic about him. Some of them assert that the great power he wielded was not his own personal achievement, but that of the dynasty he represented; they also argue that, since Byzantine imperial power declined catastrophically after Manuel's death, it is only natural to look for the causes of this decline in his reign.
- Manuel I Komnenos (Grieks: Μανουήλ Κομνηνός, Manouēl Komnēnos) (Constantinopel, 1120 – aldaar, 24 september 1180) was Byzantijns keizer van 1143 tot 1180. Hij was de kleinzoon van Alexios I en zoon van Johannes II, uit het geslacht der Comnenen, en ging de geschiedenis in als een veelzijdig begaafd maar overmoedig heerser. In de eerste jaren van zijn regering consolideerde hij zijn gezag tegenover het "Latijnse" vorstendom Antiochië en het Turkse sultanaat van Rum, terwijl hij de beteugeling van de maritieme successen van de Normandiër Rogier II in Griekenland overliet aan Venetië. Tussen 1149 en 1159 voerde hij een realistische politiek, waardoor hij de Byzantijnse suzereiniteit over Servië, Cilicië en Noord-Syrië kon handhaven. Hij faalde evenwel in zijn expeditie tegen het Normandische Rijk (1155–1158) en moest de inmenging van de Hongaren op de westelijke Balkan gedogen. Sedertdien streefde hij vruchteloos het herstel van een Romeins wereldimperium na, al boekte hij betrekkelijke successen tegen de "Latijnse" vorsten in het Oosten en tegen de Hongaren. Zijn poging om door een coalitie met het Duitse keizerrijk de Normandische vorsten van Zuid-Italië uit te schakelen, mislukte. Evenmin slaagde hij erin Klein-Azië te heroveren op de Turken. Zijn nederlaag tegen de Turken te Myriokephalon (1176) luidde het einde in van de Byzantijnse territoriale grootheid. In Klein-Azië behield Constantinopel alleen nog kustgebieden, waarvan de oostelijke uiteinden, Trebizonde en Klein-Armenië, neigingen vertoonden zich uit het rijk los te maken. Door Manuels machtsdromen raakten alle financiële en militaire reserves van het Byzantijnse Rijk opgebruikt. Manuel I was eerst getrouwd met Bertha van Sulzbach en vervolgens met Maria van Antiochië, dochter van Raymond van Poitiers, met wie hij één zoon had, Alexios, die hem als keizer zou opvolgen.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)