| rdfs:comment
| - Określoność jest kategorią gramatyczną mówiącą, czy dany obiekt jest znany mówiącemu i adresatowi - identyfikowalny w kontekście rozmowy, czy nie. Zazwyczaj jest cechą fraz rzeczownikowych. Można rozróżnić 3 użycia określoności: anaforyczne, nieanaforyczne i pośrednie. Określoność anaforyczna oznacza, że dany obiekt jest znany ponieważ został wcześniej wymieniony w rozmowie (There were a man and a woman, and the man went...). Określoność nieanaforyczna wynika z ogólnej wiedzy o świecie użytkowników języka i dotyczy obiektów znanych powszechnie, a przynajmniej osobom rozmawiającym (The sun is shining). Typ pośredni oznacza, że omawiany obiekt jest niejako logicznie powiązany z innym już wymienionym w rozmowie (We saw a door and the handle was big and old-fashioned).
|
| abstract
| - Określoność jest kategorią gramatyczną mówiącą, czy dany obiekt jest znany mówiącemu i adresatowi - identyfikowalny w kontekście rozmowy, czy nie. Zazwyczaj jest cechą fraz rzeczownikowych. Można rozróżnić 3 użycia określoności: anaforyczne, nieanaforyczne i pośrednie. Określoność anaforyczna oznacza, że dany obiekt jest znany ponieważ został wcześniej wymieniony w rozmowie (There were a man and a woman, and the man went...). Określoność nieanaforyczna wynika z ogólnej wiedzy o świecie użytkowników języka i dotyczy obiektów znanych powszechnie, a przynajmniej osobom rozmawiającym (The sun is shining). Typ pośredni oznacza, że omawiany obiekt jest niejako logicznie powiązany z innym już wymienionym w rozmowie (We saw a door and the handle was big and old-fashioned). W języku polskim o określoności można mówić w przypadku zaimków (określone zaimki osobowe typu on kontra zaimki nieokreślone typu ktoś). Występuje także, głównie w języku literackim, opcjonalny zaimek ów oznaczający określoność typu anaforycznego. Szczególnie w języku potocznym możliwe jest użycie zaimków wskazujących jako przedimków określonych (Masz ten śrubokręt?). Kategoria:Kategorie gramatyczne
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)