| rdfs:comment
| - Kelkaj malmutaj katolikoj jam interesiĝis pri ESPERANTO. Tuj post la apero ie la unua lernolibroj kaj vortaroj de ZAMENHOF kelkaj kleraj katolikoj en Rusujo interesiĝis pri la nova lingvo, i. a. la episkopo Zerr en Saratov kaj la progresoro nunteame prelato, A. Domrrowski el Kaunas. En Francujo Beaufront, fervora katoliko, direktis sian atenton, krom al 1-a ĝenerala propagando, ankaŭ al la disvastigado de ESPERANTO inter la katolikoj kaj verkis la unuan Esperanto-preĝareton, prezentitan en 1906 al Papo Pio la 10-a. Interdume pluraj katolikaj verkoj estis aperintaj:
|
| abstract
| - Kelkaj malmutaj katolikoj jam interesiĝis pri ESPERANTO. Tuj post la apero ie la unua lernolibroj kaj vortaroj de ZAMENHOF kelkaj kleraj katolikoj en Rusujo interesiĝis pri la nova lingvo, i. a. la episkopo Zerr en Saratov kaj la progresoro nunteame prelato, A. Domrrowski el Kaunas. En Francujo Beaufront, fervora katoliko, direktis sian atenton, krom al 1-a ĝenerala propagando, ankaŭ al la disvastigado de ESPERANTO inter la katolikoj kaj verkis la unuan Esperanto-preĝareton, prezentitan en 1906 al Papo Pio la 10-a. La unua postmilita Kongreso, kiu okazis en Hago en 1920, kondukis al konflikto. Dum tiu kongreso d-ro Metzger el Graz, prezo de la Blanka Kruco, iniciatis la fondon de nova interna organizo, nomata Interracio Katolika (IKa), kiu ne estis ekskluzive Esperantista, sed kiu uzos Esperanton kiel sian internan lingvon. Kongreso en Graz en 1921 organizita sub la aŭspicioj de IKa, kie krom ESPERANTO, ankaŭ aliaj lingvoj estis uzataj, pliakrigis la konflikton kaj estis kaŭzo, ke, precipe pro la instigo de la Nederlandanol d-ro Smulders kaj Schendeler, IKUE absorbita en IKa, reprenis sian sendependecon kaj reaperigis la gaseton Espero Katolika kiu interteame estis anstataŭita de Katolika Modo, organo de IKa. IKUE rompis la rilatojn kun IKa, kiu de tiu teamo pli kaj pli perdis la kontakton kun ESPERANTO. Izolite laboris por ESPERANTO fervoraj katolikoj. Mutnombre vizititaj Esperanto-tagoj okazis en Nederlando: Veghel, Tilburg, Breda kaj Oisterwijk; kiel ankaŭ en Franzensbad, kiuj konatigis Esperanton en pli vastaj rondoj. En 1926 pastro Remboŭ fondis la Socialismeton "Sankta Miĥaelo" (SSM) kies celo estis korekti monon por ebligi la eldonadon de kata literaturo. Precipe el Ned. pere de flato Wigbertus van Zon, SSM ricevis tiom da mono, ke ĝi povis aperigi la duan eldonon de Fabiola. Pastro Remboŭ, kiu ĉiem volis antaŭen, eldonis ankoraŭ por la geknaboj La Etulon kaj por la skrotoj Skrota Heroldon. En 1930 EK eliris dusemajne kaj en pli bela eksteraĵo. En jan. 1931 ĝi fariĝis denove monata revuo, sed la abonantoj ricevis krome, la gravedan kaj belaspektan de Remboŭ redaktitan kaj eldonitan Katolika Vivo-n. Teamen baldaŭ proviĝis, ke Remboŭ estis trotaksinta siajn monrimedojn. Sprite de la riĉa donaco (10, 000 frankoj) de flato W v. Zon korektita inter la Ned. katolikoj, Remboŭ devis rezigni la eldonadon de siaj karaj revuo kaj gaseto. Tamen la kuraĝa kaj ĉiem optimista prez. de IKUE Fort Giralt, transprems la laboron, kaj en jan. 1932, je sia persona respondeco, sen ia rilato kun la Ĉefestraro de IKUE, li reelirigis la monatan revuon Espero Katolika. Interdume pluraj katolikaj verkoj estis aperintaj:
* La kvar Evangelioj;
* Respondoj al kontraŭreligiaj paroloj de Segur;
* Fabiola;
* Kie estas la Eklezio de Kristo;
* Histerio de Kristo de Papini;
* Floretoj de S. Francisko;
* Sankta Antonio;
* Pia Versaro de S. Alfonso;
* Infero de Dante;
* Pentoarto en la Malnova Hungarujo;
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)