| rdfs:comment
| - Ulica Kredytowa (dawniej Nowopróżna, Erywańska) – ulica położona w Śródmieściu Północnym, która biegnie od zbiegu ul. Traugutta, ul. Mazowieckiej i pl. Małachowskiego na zachód bez przecznic do zbiegu ul. Jasnej i pl. Dąbrowskiego. Rejon ulicy Kredytowej znany jest także jako zagłębie sprzedawców podręczników szkolnych, co wiąże się z faktem, że w latach 90. XX wieku znajdowały się tutaj liczne księgarnie szkolne. Pomimo iż większość z nich już się stąd wyprowadziła, to nadal w rejonie pl. Dąbrowskiego można spotkać licznych handlarzy szkolnymi podręcznikami.
|
| abstract
| - Ulica Kredytowa (dawniej Nowopróżna, Erywańska) – ulica położona w Śródmieściu Północnym, która biegnie od zbiegu ul. Traugutta, ul. Mazowieckiej i pl. Małachowskiego na zachód bez przecznic do zbiegu ul. Jasnej i pl. Dąbrowskiego. [[Plik:Kredytowa 9.jpg|right|thumb|250px|Kamienica Goldstandów na rogu Kredytowej i Jasnej, widok międzywojenny]] Ulica została wytyczona w 1856 roku w miejscu dawnej drogi i początkowo nazywana była Nowopróżną, gdyż była przedłużeniem na wschód ul. Próżnej, od ul. Mazowieckiej do ul. Marszałkowskiej. Wkrótce otrzymała nazwę Erywańska, na cześć hrabiego erywańskiego Iwana F. Paskiewicza. Inicjatorem wytyczenia ulicy było Towarzystwo Kredytowe Ziemskie, którego gmach powstał w tym samym czasie. Ulica została wkrótce zabudowana kamienicami, a w wielu z nich znajdowały się ważne instytucje. W 1917 roku ulica uzyskała nową nazwę – Kredytowa – w nawiązaniu właśnie do Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. W okresie międzywojennym ulicą zaczął kursować autobus linii A-bis, w 1925 roku otwarto tu pierwszą rozgłośnię Polskiego Radia. Zabudowa nie uległa dużym zniszczeniom w czasie II wojny światowej, najbardziej ucierpiały kamienicy w rejonie ul. Marszałkowskiej, pozostałe natomiast zachowały się i zostały odbudowane w mniej lub bardziej zmienionym kształcie. W 1946 roku na ulicę Kredytową skierowano trolejbusy, natomiast w latach 50. XX wieku ulicę skrócono do ul. Jasnej, powstało też kilka nowych budynków, a jeden z nich, pod nr 8, w 1959 roku został wybrany jako pierwszy Misterem Warszawy. Trolejbusy kursowały tędy do 1972 roku, kiedy to zostały zastąpione linią autobusową 179. Autobusy przestały kursować w 1998 roku, jednak współcześnie w okresie letnim prowadzone są tędy objazdy dla otwartego w weekendy tylko dla pieszych Krakowskiego Przedmieścia, jednak od 2012 roku na stałe zaczęła tędy kursować linia 107. W 2010 roku wzdłuż ulicy zamontowano nowe latarnie, stylizowane na przedwojenne. Rejon ulicy Kredytowej znany jest także jako zagłębie sprzedawców podręczników szkolnych, co wiąże się z faktem, że w latach 90. XX wieku znajdowały się tutaj liczne księgarnie szkolne. Pomimo iż większość z nich już się stąd wyprowadziła, to nadal w rejonie pl. Dąbrowskiego można spotkać licznych handlarzy szkolnymi podręcznikami. [[Plik:Kredytowa (nr 8).JPG|right|thumb|250px|Blok mieszkalny (nr 8)]] Wzdłuż ul. Kredytowej znajdują się następujące obiekty:
* ul. Kredytowa 1 – Gmach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego, dziś mieści Muzeum Etnograficzne (dawniej stał tu tzw. Czerwony Pałac)
* ul. Kredytowa 3 – Kamienica Towarzystwa Zakładów Gazowych, dziś mieści Biura Urzędu Miasta
* ul. Kredytowa 4 – Kamienica Parafii Ewangelicko-Augsburskiej, dziś mieści siedzibę parafii św. Trójcy
* ul. Kredytowa 6 – Kamienica Juliana Glassa
* ul. Kredytowa 7 – Kamienica i Pałac Warszawskiego Towarzystwa Myśliwskiego
* ul. Kredytowa 8 – Blok mieszkalny, w 1959 roku otrzymał nagrodę Mistera Warszawy
* ul. Kredytowa 9 – Kamienica Goldstandów Spośród nieistniejących obiektów należy wymienić:
* ul. Kredytowa 2 – Kamienica Zboru Ewangelicko-Augsburskiego
* ul. Kredytowa 11 – Kamienica Hersego
* ul. Kredytowa 18 – Kamienica Alfonsa Kropiwnickiego Przy ulicy znajduje się także kilka tablic, które upamiętniają: poległych w sierpniu 1944 roku żołnierzy (nr 1), Rafała Lemkina (nr 6), Bolesława Kontryma "Żmudzina" (nr 7), Klub Myśliwski (nr 7) oraz nadanie budynkowi tytułu Mistera Warszawy 1959 roku (nr 8).
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)