rdfs:comment
| - Przekonania te doprowadziły do:
* manifestów niechęci I odrazy dla mieszczaństwa, jako wytworu i fundamentu schyłku kultury,
* żądania prawa do indywidualizmu, swobody twórczej I obyczajowej jednostek nieprzeciętnych.
* żądania ulgi podatkowej dla alkoholików oraz zmniejszenia akcyzy na używki Zasadniczym rysem świadomości dekadenckiej było poczucie bezsilności wobec świata zewnętrznego. Pociąga ona za sobą chęć ucieczki w świat sztuki, poszukiwanie intensywnych przeżyć o charakterze niedostępnym dla ogółu, co z kolei prowadziło do wyrafinowania estetycznego, perwersyjnej erotyki, zainteresowania tajemnymi kultami średniowiecznymi, orientalnymi, satanizmu itp. Pozwalało to stłumić poczucie rozpaczy i nudy, zapomnieć o zagrożeniu. W literaturze dekadentyzm manifestował się przez
|
abstract
| - Przekonania te doprowadziły do:
* manifestów niechęci I odrazy dla mieszczaństwa, jako wytworu i fundamentu schyłku kultury,
* żądania prawa do indywidualizmu, swobody twórczej I obyczajowej jednostek nieprzeciętnych.
* żądania ulgi podatkowej dla alkoholików oraz zmniejszenia akcyzy na używki Zasadniczym rysem świadomości dekadenckiej było poczucie bezsilności wobec świata zewnętrznego. Pociąga ona za sobą chęć ucieczki w świat sztuki, poszukiwanie intensywnych przeżyć o charakterze niedostępnym dla ogółu, co z kolei prowadziło do wyrafinowania estetycznego, perwersyjnej erotyki, zainteresowania tajemnymi kultami średniowiecznymi, orientalnymi, satanizmu itp. Pozwalało to stłumić poczucie rozpaczy i nudy, zapomnieć o zagrożeniu. W literaturze dekadentyzm manifestował się przez wyrażanie niewiary i pesymizmu, podkreślanie objawów rozkładu, zrezygnowania, lecz I pełną dumy postawę wyzwania rzuconego mieszczańskiej przeciętności. „Nie wierzę w nic" mówi Tetmajer, „wszystko wypite! zjedzone!" jęczy Paul Verlain. Pustka i niemoc - to dwie rzeczy, które zdaniem dekadentów tak naprawdę ma do zaoferowania kultura. Ważną rolę odgrywają tu też Schopenhauerowskie koncepcje filozoficzne i jego dowody bezsensu ludzkiej egzystencji - mającej być absurdalnym pędem ku nie wiadomo czemu, bez nadziei na jakiekolwiek szczęście. Niezwykle popularnymi wśród dekadentów używkami były: absynt, papierosy i kawa. Dawały one możliwość pobudzenia świadomości i odkrycia nowych, nieznanych obszarów piękna. Kawiarnie tamtego okresu przepełnione były pijącymi absynt (wódkę anyżową z dodatkiem ziół, m.in. opium lub piołunu), wódkę, czy koniak, a gęsty tytoniowo - kawowy dym stwarzał niesamowitą atmosferę, oddającą idealnie dekadenckie nastroje degeneracjii i końca wieku. Także opium, odkryte w epoce romantyzmu jako lekarstwo przeciwbólowe stało się niezwykle popularne wśród artystów. Kawa została zaś bohaterką strof wiersza "Żegluga" Ludwika Szczepańskiego: Wśród oceanu czarnej kawy, Płynę do wyspy ukojenia - Dekadenckie użycie oddziałało na wytworzenie się swoistej mody i stylu bycia, w którym często skutek zastępował już przyczynę. Sama forma życia pierwszych wielkich dekadentów, „poetes maudits" - nurzających się w rozpuście i goniących w niej za Pięknem, stała się podstawą swoistej pozy, którą przyjmowała cała masa mniej utalentowanych naśladowców.
|