| rdfs:comment
| - Bagno - nazwa roślin, obejmujących krzewiny, zawsze zielone, z rodziny wrzosowatych. Liście ma skórkowate, od spodu pilśniowate, kwiaty drobne, a jako owoc torebkę pięciokomorową. Gatunek pospolity rośnie po torfowiskach i moczarach śródleśnych w lasach szpilkowych. Posiada silną woń aromatyczną, do żywicy podobną. Używa się przeciw molom w składach futer. "Encyklopedia Macierzy Polskiej" zobacz opis: EMP.
- In bagno fondamentalmente si piscia e si caga, tutto il resto è accessorio. Per taluni il bagno è anche un ottimo posto in cui trombare. Gli elementi caratteristici di un bagno sono il cesso, il bidet (almeno in Italia), un lavabo, uno specchio, magari una doccia, ma soprattutto, la larga serratura della porta attraverso la quale poter spiare ogni donna della casa mentre piscia o si toglie scarpe e collant.
- Na początku odcinka Zuko i Iroh proszą o pieniądze na ulicy pewnej wioski. Książę odmawia płaszczenia się, starając się zachować resztki godności. Do stryja chłopaka podchodzi mężczyzna i oferuje złotą monetę w zamian za usłyszenie śpiewu starca. Kiedy Iroh śpiewa, szermierz wymachuje swoimi szablami przy stopach mężczyzny, zmuszając go do "tańca". Kiedy szermierz odchodzi, Zuko jest rozgniewany i upokorzony przez degradację wuja. Aang również ma wizję. Jadnak osoby, którą widzi, jeszcze nie zna. Jest to dziewczyna w białej sukience. Próbuje ją dogonić, ale ta cały czas ucieka.
|
| abstract
| - Bagno - nazwa roślin, obejmujących krzewiny, zawsze zielone, z rodziny wrzosowatych. Liście ma skórkowate, od spodu pilśniowate, kwiaty drobne, a jako owoc torebkę pięciokomorową. Gatunek pospolity rośnie po torfowiskach i moczarach śródleśnych w lasach szpilkowych. Posiada silną woń aromatyczną, do żywicy podobną. Używa się przeciw molom w składach futer. "Encyklopedia Macierzy Polskiej" zobacz opis: EMP.
- Na początku odcinka Zuko i Iroh proszą o pieniądze na ulicy pewnej wioski. Książę odmawia płaszczenia się, starając się zachować resztki godności. Do stryja chłopaka podchodzi mężczyzna i oferuje złotą monetę w zamian za usłyszenie śpiewu starca. Kiedy Iroh śpiewa, szermierz wymachuje swoimi szablami przy stopach mężczyzny, zmuszając go do "tańca". Kiedy szermierz odchodzi, Zuko jest rozgniewany i upokorzony przez degradację wuja. Tymczasem przyjaciele lecą nad mokradłami. Aang ma wrażenie, że ziemia mówi do niego i każe mu lądować. Jednak Katara, Sokka, a nawet Momo i Appa obawiają się bagna. Bizon wznosi się więc wyżej. Nagle za nimi pojawia się trąba powietrzna, Aang próbuje ich osłonić kulą powietrza, co nic nie daje i spadają w drzewa. Teraz nie mają jak lecieć dalej - Appa i Momo gdzieś znikają i ludzie muszą znaleźć ich pieszo. Ściemnia się, więc Sokka postanawia rozpalić ognisko. Cały czas niemiłosiernie tnie rosnące pnącza. Aang i Katara są temu przeciwni, twierdzą, że bagno jest "żywe". W końcu jednak oparci o siebie plecami zasypiają przy ogniu. Gdy płomień gaśnie, pnącza chwytają ich i rozdzielają. Teraz przyjaciele muszą radzić sobie sami. Katara, błądząc po bagnie, zauważa postać kobiety. Chce spytać jej o drogę, więc podchodzi bliżej. Wtedy zauważa, że jest to jej matka. Zaczyna biec, ale gdy dociera do niej, okazuje się, że jest to jedynie wystający z wody pień. W tym czasie Sokka również ma wizję. W smudze światła dostrzega Yue. Jest jednak na tyle przytomny, że wmawia sobie, iż jest to jedynie fatamorgana, spowodowana brakiem snu, głodem i ogólnym wyczerpaniem. Dziewczyna mówi mu z wyrzutem, że miał ją chronić. Chłopak przeciera oczy i Yue znika. Gdy się odwraca, duch staje przed nim. Lekko wystraszonemu Socce Yue znika z oczu i chłopak rusza na dalsze poszukiwanie przyjaciół. Aang również ma wizję. Jadnak osoby, którą widzi, jeszcze nie zna. Jest to dziewczyna w białej sukience. Próbuje ją dogonić, ale ta cały czas ucieka. W międzyczasie Appę i Momo gonią magowie wody z lokalnego Plemienia Wody. Przyjaciele, Tho i Due, oraz kilku innych ludzi w kajakach napędzanych za pomocą magii wody doskonale sobie radzą z nadążaniem za szybkim bizonem. Aang nadal podąża za tamtą dziewczyną. W pewnym momencie zatrzymuje się ona między drzewami. Chłopak wpada na nią i wywraca. Okazuje się jednak, że wpadł na Katarę. Parę sekund później dołącza do nich również Sokka. Przyjaciele mówią sobie o swoich wizjach. Wszystko przerywa atak potwora z pnączy. Aang i Katara walczą za pomocą swojej magii, a Sokka ze swoją maczetą. Potwór atakuje nieprzerwanie, wygląda na to, że chce ich zabić. W pewnym momencie Katara zaczyna ciąć go strumieniami wody. Okazuje się, że to człowiek panuje nad roślinami. A dokładniej - nad wodą w nich zawartą. Huu jest jednym z mieszkańców bagna i jedynie je chroni. Zaprowadza on przyjaciół do ogromnego drzewa, które to jest ośrodkiem całego systemu. Mówi im, że wizje to osoby za którymi bardzo tęsknią i które bardzo kochali, oraz że czas nie ma znaczenia. Wtedy Aang uświadamia sobie, że skoro czas się nie liczy, to dziewczyna, którą widział, odnosi się do jego przyszłości. Wszyscy zgadzają się z jego teorią. Huu opowiada im, że cały świat jest jednym, połączonym ze sobą organizmem. Ludzie i rośliny wcale nie różnią się od siebie tak bardzo, jak się powszechnie sądzi. Aang wykorzystuje więc drzewo do znalezienia Appy i Momo. Szybko docierają do miejsca, w którym znajduje się teraz bizon. Aang i Katara zaczynają walczyć z Tho i Due za pomocą magii wody, tamci odpowiadają im tym samym. Zaskoczeni odkryciem, że są magami wody, opuszczają ręce. Podążający za Sokką, Aangiem i Katarą Huu wita się przyjaźnie z ludźmi z plemienia. Okazuje się, że dobrze ich zna. Wieczorem wszyscy siedzą przy ognisku i rozmawiają. Sokka upiera się, że w bagnach nie ma nic niezwykłego. Tylko kilku ludzi broniących swego. Aang pyta się Huu, jak wywołał trąbę powietrzną. Mężczyzna mówi, że nigdy czegoś takiego nie zrobił. Sokka twierdzi, że musiała to być w takim razie anomalia pogodowa. Jego słów nie potwierdza jedna rzecz: w oddaleniu od ludzi na gałęzi usiadł ptak. Leżący obok niego pęd niespodziewanie podnosi się i strąca zwierzę z drzewa. Ostatnia scena ukazuje szermierza, który źle traktował Iroh i Zuko na początku odcinka, w ciemnym zaułku. Mężczyzna wyczuwa czyjąś obecność i wyciąga swoje ostrza. Nagle dwie ręce łapią go za nadgarstek, przez co wypuszcza z dłoni miecze, a sam zostaje wrzucony na stos skrzyń. Tajemniczym napastnikiem okazuje się być Błękitny Duch.
- In bagno fondamentalmente si piscia e si caga, tutto il resto è accessorio. Per taluni il bagno è anche un ottimo posto in cui trombare. Gli elementi caratteristici di un bagno sono il cesso, il bidet (almeno in Italia), un lavabo, uno specchio, magari una doccia, ma soprattutto, la larga serratura della porta attraverso la quale poter spiare ogni donna della casa mentre piscia o si toglie scarpe e collant.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)