| rdfs:comment
| - Secularisatie is, strikt genomen, het onteigenen van bezit van de Kerk. Het gaat hier dan meestal om het bezit van land en kloosters dat overgaat van de Rooms-katholieke Kerk op de staat. In de 17e eeuw, de tijd van het protestantisme, werd de macht van wereldlijke ('seculiere') vorsten groter in verhouding tot de macht van de Kerk. Daarom waren zij vaak in staat om bezit van de Kerk af te nemen.
- Secularisatie is, strikt genomen, het onteigenen van bezit van de Kerk. Het gaat hier dan meestal om het bezit van land en kloosters dat overgaat van de Katholieke Kerk op de staat. In de 17e eeuw, de tijd van het protestantisme, werd de macht van wereldlijke ('seculiere') vorsten in bepaalde streken groter in verhouding tot de macht van de Kerk. Daarom waren zij vaak in staat om bezit van de Kerk af te nemen.
|
| abstract
| - Secularisatie is, strikt genomen, het onteigenen van bezit van de Kerk. Het gaat hier dan meestal om het bezit van land en kloosters dat overgaat van de Rooms-katholieke Kerk op de staat. In de 17e eeuw, de tijd van het protestantisme, werd de macht van wereldlijke ('seculiere') vorsten groter in verhouding tot de macht van de Kerk. Daarom waren zij vaak in staat om bezit van de Kerk af te nemen. Het woord wordt ook wel gebruikt voor priesters bij de overgang van de religieuze naar de seculiere staat. Degene die regulier priester is wordt seculier priester (een priester in dienst van een bisdom). Secularisatie wordt toegestaan door de H. Stoel of de plaatselijke ordinaris, naargelang het regulier instituut van pauselijk of diocesaan recht is. De H. Stoel staat secularisatie slechts toe aan de religieuzen-priesters, als zij een ordinaris gevonden hebben, die hen wil opnemen. In een derde betekenis wordt het woord tegenwoordig vooral in algemenere zin gebruikt als synoniem voor secularisering wat betreft het wereldlijke proces waardoor het maatschappelijk leven onttrokken wordt aan de kerk en het geloof .
- Secularisatie is, strikt genomen, het onteigenen van bezit van de Kerk. Het gaat hier dan meestal om het bezit van land en kloosters dat overgaat van de Katholieke Kerk op de staat. In de 17e eeuw, de tijd van het protestantisme, werd de macht van wereldlijke ('seculiere') vorsten in bepaalde streken groter in verhouding tot de macht van de Kerk. Daarom waren zij vaak in staat om bezit van de Kerk af te nemen. Het woord wordt ook gebruikt wanneer priesters overgaan van de religieuze naar de seculiere staat. Degene die regulier priester is wordt seculier priester (een priester in dienst van een bisdom). Secularisatie wordt toegestaan door de H. Stoel of de plaatselijke ordinaris, naargelang het regulier instituut van pauselijk of diocesaan recht is. De H. Stoel staat secularisatie slechts toe aan de religieuzen-priesters, als zij een ordinaris gevonden hebben, die hen wil opnemen. In een derde betekenis wordt het woord tegenwoordig ook gebruikt als synoniem voor secularisering, met name het proces waardoor het maatschappelijk leven zich gescheiden ontwikkelt van de Kerk en het geloof.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)