| abstract
| - Przybywszy tego samego ranka, 14 listopada, pan Fogg wyruszył zaraz do biura policyjnego i tam ku wielkiej swej i pani Andy radości, dowiedział się, że Jan Passepartout przyjechał dzień przedtem do Jokohamy. Pan Fogg zabrał się więc do odszukania swego służącego. Był w konsulacie, w biurach, ale nikt nie wiedział, co się z nim stało. Przebiegłszy wszystkie ulice Jokohamy, zrozpaczony, wszedł do budy cyrkowej. Nie poznałby napewno w tem przebraniu swego służącego, ale Passepartout, leżąc na wznak z głową do góry wzniesioną, spostrzegł swego pana na galerji. Z opowiadań pani Andy dowiedział się Passepartout, że Fix towarzyszył im w podróży, i że jedzie z nim i dalej. Na samo imię Fixa, Passepartout nawet nie drgnął. Postanowił nie mówić jeszcze nic o nim, przyznał się tylko do palenia opjum w palarni i prosił pan a Fogga o przebaczenie. Pan Fogg wysłuchał obojętnie opowiadania, potem kazał mu iść i kupić sobie odpowiedniejsze ubranie. Po upływie godziny Passepartout ukazał się przebrany, już bez skrzydeł i nosa sztucznego. Parowiec, wiozący podróżnych z Jokohamy do San Francisko należał do Towarzystwa „Pacyfic Mail steam“ i nazywał się „Generał Grant“. Pasażerów było na nim bardzo dużo, przeważnie Anglików i Amerykan. Podczas tej podróży nie zdarzył się żaden szczególny wypadek. Parowiec szeroki, oparty na dużych kołach szedł równo, nie kołysząc się prawie po Oceanie Spokojnym, który w zupełności na to miano zasłużył. Pan Fogg był wciąż milczący i jak zwykle, nie zawierał znajomości. Młoda jego towarzyszka czuła coraz większe przywiązanie do tego człowieka, nie były to już tylko węzły wdzięczności. Cicha i szlachetna natura pana Fogga wywarła na niej ogromne wrażenie, które nie umniejszało się bynajmniej wobec obojętności Fogga. Pani Anda, interesowała się ogromnie podróżą pana Fogga i często rozmawiała o tem z Passepartout, niepokojąc się, czy na termin przyjadą! Passepartout czytał w jej sercu i uspokoił ją, mówiąc, że co najgorsze, jest już przeszłością. Teraz bez przygód wrócą na wyznaczony termin do Londynu. W dziewięć dni po opuszczeniu Jokohamy, Filip Fogg przebył połowę podróży naokoło świata. Dalsza droga była prosta, i spodziewał się w 28 dni dojechać do Londynu. Ale gdzie był teraz Fix? Oto ni mniej ni więcej, na pokładzie „Generała Granta.“ Opuściwszy pana Fogga w Jokohamie, pobiegł do konsula angielskiego i tam znalazł nareszcie ów rozkaz aresztowania pana Fogga. Niestety jednak rozkaz ten był opóźniony o dni czterdzieści! Gonił on detektywa po całym świecie, aż nareszcie tenże sam Karnatik, którym miał on jechać i opóźnił się, wiózł ów rozkaz spóźniony. Detektyw był zrozpaczony. Filip Fogg przejechał już posiadłości angielskie, jest bezpieczny! — Trudno! — mówił do siebie Fix po pierwszym wybuchu gniewu. Złapię go w Anglji, gdy będzie wracał. Nicpoń ten czuje się spokojny, zdaje mu się że oszukał policję. Dobrze. Jechać będę z nim wszędzie. Co do pieniędzy, to nie wiem, czy mu co pozostanie. Tak hojnie rozrzuca jałmużny, nagrody, kupuje słonie etc. File:'Around the World in Eighty Days' by Neuville and Benett 38.jpg Przybywszy do „Generała Granta“ Fix ku wielkiemu swemu zdziwieniu zobaczył Passepartout w kostjumie Długonosego. Skrył się nawet do swej kajuty i starał się nie pokazywać, aby uniknąć spotkania. Ale tegoż wieczora spotkał się oko w oko ze służącym pana Fogga. Passepartout rzucił się na inspektora policji i zadał mu taki cios, że ten runął na ziemię, jak długi. Kiedy się podniósł, spojrzał na swego przeciwnika i spytał: — Czy już koniec? — Tak, ale tylko na minutę! — A więc proszę za mną. — Po co? — W interesie pana Fogga. Passepartout zwyciężony zimną krwią detektywa, poszedł za nim i usiadł przy stole. — Pobiłeś mnie pan, — rzekł Fix. — Dobrze. Teraz posłuchaj. Do tej pory byłem przeciwnikiem pana Fogga, teraz to przeminęło. — Nakoniec! — wykrzyknął Passepartout, — wierzy więc pan, że to człowiek uczciwy. — Nie, — odrzekł mu zimno Fix, — wierzę, że jest łotrem... Cicho! Daj mi pan mówić! Dopóki pan Fogg był na ziemi angielskiej, miałem w tem cel, żeby go zatrzymać i aresztować, jak przyjdzie rozkaz. Wszystko robiłem, co było w mojej mocy, aby to osiągnąć. Nasłałem na niego kapłanów w Bombayu, spoiłem pana w Hong Kongu, rozłączyłem pana z nim. Passepartout słuchał z zaciśniętemi pięściami. — Teraz, o ile mi się zdaje, pan Fogg wraca do Anglji. Dobrze! Jadę za nim, ale przeszkadzać mu już nie będę. Teraz idzie mi o to, żeby był prędzej na terenie Anglji. Passepartout słuchał bardzo uważnie słów agenta, ale sądził że Fix robi to wszystko w błędnem przekonaniu i że wkrótce tego pożałuje. — Czy jesteśmy przyjaciółmi? — pytał agent. — Przyjaciółmi nie, — odparł Passepartout, — za najmniejszą zdradę z pana strony, uduszę pana! — Dobrze, — rzekł spokojnie Fix. W jedenaście dni potem, 3-go grudnia, „Generał Grant“ przybił do Złotego Portu w San Francisco. Pan Fogg dotąd ani stracił, ani zyskał nawet jednego dnia.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)