Poznański Batalion Śmierci - samodzielny batalion piechoty utworzony na przełomie marca i kwietnia 1919 roku z żołnierzy, których obecność była ze względów politycznych dla Dowództwa Głównego Powstania Wielkopolskiego niepożądana. Dowódcą oddziału został ppłk Feliks Józefowicz, weteran powstania styczniowego 1863, adiutantem por. Roman Wilkanowicz, a szefem sztabu Jan Kalinowski. Żołnierze batalionu nosili na otoku rogatywki, pod orzełkiem trupią główkę.
Poznański Batalion Śmierci - samodzielny batalion piechoty utworzony na przełomie marca i kwietnia 1919 roku z żołnierzy, których obecność była ze względów politycznych dla Dowództwa Głównego Powstania Wielkopolskiego niepożądana. Dowódcą oddziału został ppłk Feliks Józefowicz, weteran powstania styczniowego 1863, adiutantem por. Roman Wilkanowicz, a szefem sztabu Jan Kalinowski. Żołnierze batalionu nosili na otoku rogatywki, pod orzełkiem trupią główkę. Formowanie oddziału rozpoczęto w dniu 1 kwietnia 1919 r. rozkazem gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Żołnierze przysięgę złożyli 17 kwietnia w Poznaniu i następnie oddział został wysłany na front litewsko-białoruski, gdzie walczył w składzie 6 Pułku Piechoty Legionów.