| rdfs:comment
| - Sandra Milo (Elena Liliana Greco, Tunizo, 11-a de marto de 1933) estas elstara itala aktorino de kino . Ŝi faris ankaŭ rolojn kiel aktorino teatra kaj kiel televida kondukistino nek katastrofa nek brila, vere nerevolucia.
- Ecco le due definizioni finora date a Sandra Milo:
* super topa di regime dell'Era Socialista, al tempo dei tempi, e cioè quando Bettino Craxi dominava la Repubblica delle Banane e la grande metropoli di Milano, definita in tutta la galassia la città da bere;
* la nostra grande soubrette, in quell'epoca ormai remota, ha ben simboleggiato l'ottimismo della gnocca, compendio sexy del più politico "ottimismo della volontà", inventato alcuni millenni prima dagli esoterici protosocialisti;
|
| abstract
| - Ecco le due definizioni finora date a Sandra Milo:
* super topa di regime dell'Era Socialista, al tempo dei tempi, e cioè quando Bettino Craxi dominava la Repubblica delle Banane e la grande metropoli di Milano, definita in tutta la galassia la città da bere;
* la nostra grande soubrette, in quell'epoca ormai remota, ha ben simboleggiato l'ottimismo della gnocca, compendio sexy del più politico "ottimismo della volontà", inventato alcuni millenni prima dagli esoterici protosocialisti; Attualmente l'ancora prorompente Sandrocchia - come la chiamava il suo Bettino, nei fugaci amplessi pomeridiani - si è data alla pedopornografia legale, adottando in gran numero orfani e orfanelle camobogiane per poi filmarli mentre fanno la pipì. Secondo notizie non confermate li ha chiamati tutti Ciro.
- Sandra Milo (Elena Liliana Greco, Tunizo, 11-a de marto de 1933) estas elstara itala aktorino de kino . Ŝi faris ankaŭ rolojn kiel aktorino teatra kaj kiel televida kondukistino nek katastrofa nek brila, vere nerevolucia. Gravis la kunlaboro de Sandra kun la reĝisoro Feĉjo Cesarano , kun kiu sukcesas per 8 ½ (malsupre estas listigitaj la paĝoj, kiuj estas je dispono en Esperanto) kaj Giulietta degli spiriti (Pardono – kiel mi ricevos tion?). Poste ŝi estis reĝisorita de Luigi Zampa en Frenesia dell'estate (sed tiu ĉi deklaro estas ja konvinko, ne sciado!), de Dino Risi en L'ombrellone (Pardono – ĉu tio estas vere tiel simpla?), kaj de Antonio Pietrangeli en La visita . En tiu lasta, Sandra Milo faris ege bonkalitan ludadon. Neniu estas perfekta.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)