| rdfs:comment
| - Żak – student uczący się w szkołach lub uniwersytecie, żaczek – poczynający się uczyć. Tych ostatnich nazywano także gregoriankami dlatego, że ojcowie nasi w dzień św. Grzegorza dzieci do szkół oddawali. Ł. Górnicki, chcąc pochwalić kogoś wyraża się: „Był żakiem uczonym, umiejącym pisać i dworzaninem dobrym”. Sebastian Petrycy pisze: „Kto żakiem w szkole nieposłusznym, potem w Rzeczpospolitej mieszczaninem zuchwałym”. U Rysińskiego znajdujemy przysłowie: „Nie z każdego żaka bywa ksiądz”. Wśród młodzieży garnącej się do szkół była największa liczba żaków tak ubogich, że tylko miłosierdzie ludzkie ich żywiło. Chodzili więc po domach możniejszych mieszczan, kupców, rzemieślników, duchownych i panów przebywających w mieście, śpiewając pieśni i otrzymując obiady i jałmużnę. W rachunkach królewi
|
| abstract
| - Żak – student uczący się w szkołach lub uniwersytecie, żaczek – poczynający się uczyć. Tych ostatnich nazywano także gregoriankami dlatego, że ojcowie nasi w dzień św. Grzegorza dzieci do szkół oddawali. Ł. Górnicki, chcąc pochwalić kogoś wyraża się: „Był żakiem uczonym, umiejącym pisać i dworzaninem dobrym”. Sebastian Petrycy pisze: „Kto żakiem w szkole nieposłusznym, potem w Rzeczpospolitej mieszczaninem zuchwałym”. U Rysińskiego znajdujemy przysłowie: „Nie z każdego żaka bywa ksiądz”. Wśród młodzieży garnącej się do szkół była największa liczba żaków tak ubogich, że tylko miłosierdzie ludzkie ich żywiło. Chodzili więc po domach możniejszych mieszczan, kupców, rzemieślników, duchownych i panów przebywających w mieście, śpiewając pieśni i otrzymując obiady i jałmużnę. W rachunkach królewicza Zygmunta I znajdujemy datki dawane rano, w południe i wieczorem różnym żakom, którzy przychodzili rozkwilać serce królewicza swym śpiewem. Raz jest wzmianka, że śpiewali Te Deum laudamus. W dziele wydanem przez Z. Glogera p. t. „Rok polski w życiu, tradycyi i pieśni” podana jest kolęda noworoczna (str. 73), śpiewana przez żaków, obchodzących domy z powinszowaniem Nowego Roku, zaczynająca się od zwrotki: Mości gospodarzu, domowy szafarzu, Nie bądź tak ospały, każ nam dać gorzały Dobrej z alembika i do niej piernika. Hej kolęda, kolęda! i t. d. ENCYKLOPEDIA STAROPOLSKA GLOGERA 1903 Kategoria:Obyczaje polskie
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)