| abstract
| - thumb|300px|right|Een zogenaamde carpet page, een Latijns kruis met keltisch decoratieve patronen en geïntegreerde dieren, zoals een soort ooievaar in de rand en andere beesten op de hoeken De Lindisfarne gospels of het Lindisfarne-evangelie is een rijk geïllustreerd manuscript dat rond het jaar 715 in het klooster op het eiland Lindisfarne werd vervaardigd. Het werk wordt beschouwd als een van de beste voorbeelden van de Hiberno-Saksische stijl, een kunststijl die op de Britse en Ierse eilanden voorkwam en de Angelsaksische stijl met de Keltische stijl combineerde. Het Angelsaksische koninkrijk Northumbria had nauwe banden met het Gaelische koninkrijk Dalriada sinds de tijd van Oswald van Northumbria, die er een tijdlang verbleven had alvorens hij koning werd (634). De Gaelische taal werd tot de dood van Aldfrith (704) ook aan het hof gesproken en deze koning schreef er zelfs poëzie in. De Lindisfarne Gospels is een manuscript van de vier evangeliën in het Latijn. Het manuscript had van origine een leren kaft uit de 8ste eeuw, bedekt met edelstenen en juwelen. Deze kaft wordt al lange tijd vermist en werd waarschijnlijk door de Vikingen tijdens een van hun plunderingen ontvreemd. In 1852 liet de bisschop van Durham, Edward Maltby, een vervanging maken. Het manuscript heeft 259 pagina's, elk gemaakt van vellum, een zware kwaliteit perkament. De meeste pagina's bevatten tekst, hier en daar verlucht met decoraties, zoals gedecoreerde hoofdletters. Elk van de evangeliën wordt voorafgegaan door drie rijkelijk gedecoreerde pagina's, een titelblad dat de evangelist met de traditionele symbolen afbeeldt, een tapijtpagina en een openingspagina met de rijkelijk gedecoreerde hoofdletter en eerste woorden. Hiernaast zijn nog enkele extra gedecoreerde pagina's zoals een extra pagina bij het kerstevangelie volgens Matteüs. De tekst van de evangeliën werd in de 10e eeuw letterlijk vertaald naar het Oudengels. Woord voor woord werd de vertaling tussen de regels van het origineel geschreven. Het geldt als de vroegst bekende vertaling van de evangeliën in het Engels. De vertaler was Aldred, de provoost van Chester-le-Street. Hij voegde ook een colofon toe. Hoewel zo'n 250 jaar later geschreven, is de tekst wetenschappelijk van grote waarde. In deze tekst staat dat Eadfrith, de bisschop van Lindisfarne, het manuscript schreef ter ere van God en Sint-Cuthbert, dat Ethelwald van Lindisfarne de kaft liet maken en dat de heremiet Billfrith het decoreerde met goud en edelstenen. Eadfrith werd bisschop in 698 en stierf in 721, Ethelwald was zijn opvolger. Cuthbert stierf in 687 en werd later heilig verklaard. Het manuscript kwam in de vroege 17de eeuw in handen van Sir Robert Cotton en kwam later via het British Museum in handen van de British Library. In noordoost-Engeland is er een campagne gaande om het boek terug te krijgen op zijn originele plaats.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)