| rdfs:comment
| - Valimar was the city of the Valar in Valinor.
- Valimar, oder manchmal auch kurz Valmar genannt, war die Stadt der Valar, im Herzen von Valinor. Nahe der Tore der prächtigen Stadt, befand sich übrigens solch geschichtsträchtiger Boden, wie der Hügel Ezellohar auf dem einst die Zwei Bäume gestanden hatten und der Máhanaxar. Die Stadt selbst bot einen Anblick den kein Wesen vergessen konnte, denn es war das prachtvollste, was in ganz Arda jemals gesehen wurde. Die Kuppeln der Stadt schimmerten silbern, während die Tore aus reinem Gold gefertigt waren. Und stets hörte man über Valimar den Schall silberheller Glocken. Anbei bemerkt wurde Valimar oft als Sinnbild für die Pracht ganz Valinors bezeichnet. Der Name aus dem Quenya übersetzt ist "Heim der Valar".
- Hej Valarzy czy słyszycie ? To płacz elfów nieskończony Hen, za morzem tym Co przed wami się rozkłada Siedzą bracia nasi, siedzą tam i płaczą Woda niesie te lamenty Hen, zza morza tego Coście je tu położyli Was od trosk śródziemia Taniquetil potężny oddziela Serca jak kamenie macie? Czy ich nie słuchacie? Na pomoc ruszmy im Zapomniane już są krzywdy Niech łąbędzia zatoka Utopi krzywdy dawne W swoich wód odmętach A tymczasem my się gotujmy Bo idziemy w bój pamiętny Morgoth w Utumno się pochował Lecz my go wykopiemy Manwe, Tulkas, Aule ! Szykujcie się do boju Szykujcie już swój łańcuch sławetny Przyda on się gdy Morgotha już złamiemy W nieskończoność go wrzucajcie A my swych braci powitamy Choć Silmarili już nie macie To i tak ich powitajcie Cieszmy się, ach, cieszmy Już nas wódz Feanor wrac
|
| abstract
| - Valimar was the city of the Valar in Valinor.
- Hej Valarzy czy słyszycie ? To płacz elfów nieskończony Hen, za morzem tym Co przed wami się rozkłada Siedzą bracia nasi, siedzą tam i płaczą Woda niesie te lamenty Hen, zza morza tego Coście je tu położyli Was od trosk śródziemia Taniquetil potężny oddziela Serca jak kamenie macie? Czy ich nie słuchacie? Na pomoc ruszmy im Zapomniane już są krzywdy Niech łąbędzia zatoka Utopi krzywdy dawne W swoich wód odmętach A tymczasem my się gotujmy Bo idziemy w bój pamiętny Morgoth w Utumno się pochował Lecz my go wykopiemy Manwe, Tulkas, Aule ! Szykujcie się do boju Szykujcie już swój łańcuch sławetny Przyda on się gdy Morgotha już złamiemy W nieskończoność go wrzucajcie A my swych braci powitamy Choć Silmarili już nie macie To i tak ich powitajcie Cieszmy się, ach, cieszmy Już nas wódz Feanor wraca Lecz cóż ty Mandosie tu powiadasz Że Feanor już w twych izbach miejsce zagrzał Ach, Elfy i po tej stronie morza płacz już rozbrzmi Ach, jakże smutno w Valimarze Bo choć bracia powrócili Siostry też już przywitane To i opłakiwać trzeba Jest nad kim płakać Bo tak oto w pole już nie wyjdą Feanor, duch ognisty Synów jego siedmiu Fingolfin dumny lecz zmiażdżony Turgon co się pychą najadł Glorfindel co Balroga zabił Ach, długo by wymieniać ich imiona Ach, smucić do końca by się trzeba było Lecz cóż to nad Numenorem chmury się zbierają Ach, i nad ludźmi przyjdzie płakać Gdy ich wyspa już ulegnie Mocy Manwego, Pana Wiatrów Ach, bracia nie kujcie tych pierścieni ! Bo i one są zatrute I znów nam płakać przyjdzie Nad ludźmi i elfami po raz wtóry Lecz poszli w bój Ramie w ramie Człowiek z elfem Nie do czucia jest ten ból Bo i teraz trupem leża Człowiek z elfem Ich krew szlachetna Z orkową się zmieszała Więc chodźcie do nas opiekunowie Wy najdzielniejsi z istot Ty, Gandalfie, wysłanniku nasz Elrondzie półelfie z wyboru Ty Frodo Hobbicie dziewięciopalcy Galadrielo piękna, dawno cię tu nie było Chodźcie elfy tutaj do nas i pomóżcie nam dziś płakać Image:CC-BY-SA icon.svg cc-by-sa
- Valimar, oder manchmal auch kurz Valmar genannt, war die Stadt der Valar, im Herzen von Valinor. Nahe der Tore der prächtigen Stadt, befand sich übrigens solch geschichtsträchtiger Boden, wie der Hügel Ezellohar auf dem einst die Zwei Bäume gestanden hatten und der Máhanaxar. Die Stadt selbst bot einen Anblick den kein Wesen vergessen konnte, denn es war das prachtvollste, was in ganz Arda jemals gesehen wurde. Die Kuppeln der Stadt schimmerten silbern, während die Tore aus reinem Gold gefertigt waren. Und stets hörte man über Valimar den Schall silberheller Glocken. Anbei bemerkt wurde Valimar oft als Sinnbild für die Pracht ganz Valinors bezeichnet. Der Name aus dem Quenya übersetzt ist "Heim der Valar".
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)