| abstract
| - W 1897 roku z inicjatywy Emiliana Konopczyńskiego powstała Sześcioklasowa Męska Szkoła Realna przy ul. Składowej (dziś Pankiewicza). Początkowo wszystkie lekcje były prowadzone w języku rosyjskim. W 1900 roku szkoła przeniosła się na Sewerynów, do kamienicy Uruskich na ul. Aleksandria, która w 1907 roku zmieniła nazwę na ul. Mikołaja Kopernika. Był to długi budynek, którego krótszy bok znajdował się przy ul. Aleksandria (na wysokości dzisiejszej ul. Bartoszewicza). 20 lutego 1905 roku, na skutek strajku młodzieży, przywrócono nauczanie w języku ojczystym, a szkoła była pierwszym męskim gimnazjum Warszawy, w którym zaczęto uczyć w języku polskim. Krok ten spowodował, że szkoła stała się jedną z najbardziej popularnych w Warszawie. Od 1913 roku szkoła znajdowała się przy ul. Sewerynówka 4 (ob. Konopczyńskiego), gdyż decyzją przyjaciół i wychowanków Konopczyńskiego postanowiono uczcić jego pamięć budową nowego gmachu szkoły - kamień węgielny wmurowano 3 września 1912 roku, a już 4 września 1913 roku w szkole rozbrzmiał pierwszy dzwonek. 1 sierpnia 1919 roku szkołę przekazano państwu i nadano nazwę Gimnazjum Państwowe im. Adama Mickiewicza w Warszawie. W latach II wojny światowej szkoła działa w podziemiu, wtedy to przeprowadzono egzaminy maturalne dla 449 uczniów. Od 1945 roku siedziba szkoły była willa przy ul. Wąchockiej na Saskiej Kępie. W 1950 roku włączono szkołę do Liceum Ogólnokształcącego im. Jakuba Jasińskiego, przez co przestała faktycznie istnieć. W 1965 roku szkołę reaktywowano, otrzymała ona nowy budynek przy ulicy Saskiej 59, przy którym mieści się do dzisiaj, a także połączyła się z żeńskim Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej. W roku 1997 obchodzono stulecie Liceum Mickiewicza. Dziś w dawnym gmachu szkoły przy ul. Konopczyńskiego 4 mieści się zespół Szkół nr 22, który nosi imię Emiliana Konopczyńskiego.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)