rdfs:comment
| - Rodion Raskolnikow uważał, że zabijając lichwiarkę postąpi dobrze dla biednego społeczeństwa, którego był częścią. Plan zbrodni zapożyczył od rozmowy, którą usłyszał w knajpie. Dwóch żołnierzy rozmawiało o lichwiarce: „Za jedno życie, tysiąc żywotów uratowanych od gnicia i rozkładu”. W swoich własnych badaniach nad zbrodnią, odkrył, że ludzie dzielą się na dwie grupy: ludzi zwykłych i niezwykłych.
|
abstract
| - Rodion Raskolnikow uważał, że zabijając lichwiarkę postąpi dobrze dla biednego społeczeństwa, którego był częścią. Plan zbrodni zapożyczył od rozmowy, którą usłyszał w knajpie. Dwóch żołnierzy rozmawiało o lichwiarce: „Za jedno życie, tysiąc żywotów uratowanych od gnicia i rozkładu”. W swoich własnych badaniach nad zbrodnią, odkrył, że ludzie dzielą się na dwie grupy: ludzi zwykłych i niezwykłych. „Zwykli powinni żyć w posłuchu i nie wolno im przekraczać praw, a to dlatego, (...) że są zwykli. (...) Człowiek « niezwykły» ma prawo (...) na przekroczenie niektórych zapór, i to jedynie w razie, gdy tego wymaga urzeczywistnienie jego idei(niekiedy zbawiennej dla całej ludzkości). (...) wszyscy prawodawcy i założyciele fundamentów ludzkości, poczynając od najstarożytniejszych, poprzez Likurgów, Solonów, Mahometów, aż do Napoleonów i tak dalej, wszyscy co do jednego byli przestępcami już choćby przez to, że dając nowe prawo, tym samym naruszali dawne(...)”. Tak więc Rodion, usprawiedliwia się moralnie swoją teorią. Nie jest jednak wolny od sumienia. Jeszcze przed zabójstwem obawia się skutków tego czynu („Sama myśl o TYM na jawie przyprawia mnie o dreszcze”). W rozważaniach Rodiona widać wpływy filozofii Hegla Zabijając Aldonę, Rodion udowodniłby swą przynależność do „lepszej” części społeczeństwa. Jednak po podwójnym zabójstwie, sam przyznaje, że „zabił nie człowieka, lecz zasadę”, a siebie nazywa „wszą”. Wyrzuty sumienia prowadzą Rodiona na skraj obłędu.
|