| Attributes | Values |
|---|
| rdfs:label
| |
| rdfs:comment
| - Rozkoszny wiew zefiru, pieściwy i czujny, Bielą szat obejmuje ci smukłe kolana I lekko niesie ciebie jasna kwiatów piana Po zielonej traw fali, szumiącej i bujnej. A gdy zginiesz mym oczom, jak widziadeł cienie, Pozostawiasz bolesne, a słodkie wspomnienie Godzinom moich zadum, twej krasy piastunek: Czar, co się po zniknięciu dziwnie doskonali, Jak woń po wyniesionej z pokoju konwalii, Jak w śnie poznany uśmiech, uścisk, pocałunek.
- Não me fales das lágrimas perdidas, Não me fales dos beijos dissipados! Há numa vida humana cem mil vidas, Cabem num coração cem mil pecados! Amo-te! A febre, que supunhas morta, Revive. Esquece o meu passado, louca! Que importa a vida que passou? que importa, Se inda te amo, depois de amores tantos, E inda tenho, nos olhos e na boca, Novas fontes de beijos e de prantos?!
|
| dcterms:subject
| |
| dbkwik:resource/RQXmPcyd2wFf2CmVCz207g==
| |
| dbkwik:resource/WglBShsp9V9mYtToH6YeZw==
| - Wiersz ze zbioru Sowim piórem
|
| dbkwik:pt.poesia/p...iPageUsesTemplate
| |
| dbkwik:wiersze/pro...iPageUsesTemplate
| |
| Autor
| - Olavo Bilac
- Leopold Staff
|
| abstract
| - Rozkoszny wiew zefiru, pieściwy i czujny, Bielą szat obejmuje ci smukłe kolana I lekko niesie ciebie jasna kwiatów piana Po zielonej traw fali, szumiącej i bujnej. A gdy zginiesz mym oczom, jak widziadeł cienie, Pozostawiasz bolesne, a słodkie wspomnienie Godzinom moich zadum, twej krasy piastunek: Czar, co się po zniknięciu dziwnie doskonali, Jak woń po wyniesionej z pokoju konwalii, Jak w śnie poznany uśmiech, uścisk, pocałunek.
- Não me fales das lágrimas perdidas, Não me fales dos beijos dissipados! Há numa vida humana cem mil vidas, Cabem num coração cem mil pecados! Amo-te! A febre, que supunhas morta, Revive. Esquece o meu passado, louca! Que importa a vida que passou? que importa, Se inda te amo, depois de amores tantos, E inda tenho, nos olhos e na boca, Novas fontes de beijos e de prantos?!
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)