| abstract
| - Flavius Julius Constantius (7 augustus 317 - 3 november 361), bekend als Constantius II, was Keizer van Rome van september 337 tot 3 november 361. Constantius is geboren in Sirmium, in Illyricum, als tweede zoon van Constantijn de Grote en diens vrouw Fausta. Op 13 november 324 werd hij door zijn vader tot Caesar benoemd. Omstreeks 335 trouwde hij met zijn eerste vrouw, een dochter van zijn oom Julius Constantius en halfzuster van zijn neef Julianus Apostata. Toen Constantijn de Grote stierf in mei 337 was Constantius er snel bij om zoveel mogelijk macht te grijpen. Hij was waarschijnlijk degene die de drijvende kracht was achter het uitroeien van de halve mannelijke familie van Constantijn. In september datzelfde jaar verdeelde hij het rijk samen met zijn broers Constantijn II en Constans. Constantius kreeg het oostelijke deel, met uitzondering van Thracië, Achaea en Macedonia, dat onder controle van Constans viel. In 340 stierf Constantijn II, de oudste van de drie broers, nadat hij om het leven was gekomen in een slag tegen Constans (de jongste). In 350 werd ook Constans gedood, door een opstand van de usurpator Magnentius. Constantius was nu theoretisch keizer van het complete rijk. Magnentius moest echter nog wel uit de weg worden geruimd. Constantius benoemde derhalve zijn neef Flavius Claudius Constantius Gallus, broer van Julianus Apostata, tot Caesar om in het oosten een oogje in het zeil te houden, terwijl hij zelf naar Italië trok. Constantius voerde twee veldslagen tegen Magnentius, bij Mursa in 351, die onbeslist eindigde, en bij Mons Seleucus in 353, waarin het hem lukte om Magnentius definitief te verslaan. Een jaar later liet Constantius Gallus executeren, omdat deze opstandig werd. Gedurende Constantius' hele heerschappij waren er regelmatig invallen van de Perzen. Bijna al deze invallen wist hij af te slaan, iets dat niet van alle keizers gezegd kan worden. Ook was hij succesvol tegen de verschillende Europese barbaarse stammen. In 355 benoemde Constantius op aanraden van zijn tweede vrouw Eusebia zijn neef Julianus (Apostata) tot Caesar, en stuurde hem naar Gallia. Deze had daar echter zoveel succes, dat zijn troepen hem in 360 tot keizer uitriepen. Een burgeroorlog werd voorkomen door de (natuurlijke) dood van Constantius in november 361.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)