| abstract
| - Witold Papużyński (ur. 20 września 1920 r. w Bałcie na Podolu, zm. 1 stycznia 2008 r. w Częstochowie) – polski specjalista w zakresie techniki wysokich napięć, docent doktor nauk technicznych inżynier, w latach 1973-1979 dziekan Wydziału Elektrycznego Politechniki Częstochowskiej, twórca laboratoriów wysokonapięciowych w Częstochowie. W latach 1949-1968 był pracownikiem Katedry Wysokich Napięć Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Syn Stefana (wykładowcy matematyki) i Aleksandry z domu Kiszkowskiej. W 1923 r., rodzina repatriowała się do Polski (do Zdołbunowa na Wołyniu), a następnie (w 1929 r.) przenosi się do Dubna. Wykształcenie podstawowe zdobył w domu, a od roku 1929, po zdaniu egzaminów wstępnych uczęszczał do gimnazjum w Zdołbunowie, następnie w Dubnie, gdzie zrobił maturę w 1938 r. W tym roku, po zdaniu egzaminów wstępuje na Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie studiuje matematykę. W 1939 r., po zajęciu Lwowa przez wojska sowieckie podejmuje pracę jako robotnik niewykwalifikowany. Po zmianie okupanta (zajęciu Lwowa przez wojska niemieckie) pracuje w Krzemieńcu na Wołyniu jako elektromonter a następnie technik elektryk. Ewakuowany przez Niemców zostaje skierowany do zakładów zbrojeniowych w Starachowicach. W 1945 r., podejmuje studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Ślaskiej. W czasie studiów w 1949 r., rozpoczyna pracę w Katedrze Wysokich Napięć współorganizując laboratoria wysokonapięciowe macierzystej uczelni, uzyskując stopień doktora nauk technicznych. W 1968 r., w związku z organizacją laboratoriów wysokonapięciowych przenosi się na Wydział Elektryczny Politechniki Częstochowskiej i zostaje zatrudniony na stanowisku docenta. W latach 1973-1979 przez kolejne trzy kadencje jest dziekanem Wydziału Elektrycznego Politechniki Częstochowskiej. Ściśle współpracował z przemysłem, był doradcą ds. elektroenergetyki w wielu zakładach Częstochowskiego Okręgu Przemysłowego, współpracował również z Centralnym Instytutem 0chrony Pracy w Warszawie. Efektem tej współpracy było kilkanaście tomów opracowań, patenty, wdrożenia nowych rozwiązań sprzętu ochronnego i nowe normy. Łączna liczba publikacji, norm i opracowań przekracza 50. Za dorobek dydaktyczny należy uznać 100 prac dyplomowych powiązanych z techniką przemysłową. Był wybitnym specjalistą-praktykiem w zakresie technik wysokiego napięcia, twórcą laboratoriów wysokonapięciowych w Częstochowie (5 laboratoriów, 60 stanowisk badawczych i dydaktycznych).
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)