Het woord iconoclasme komt uit het Grieks. Εικων (Eicoon) betekent afbeelding (zie: icoon), κλαζειν (kladzein) betekent lawaai maken. Het is de aanduiding van een periode in de geschiedenis van de Oosterse Kerk (730-843), waarin het vervaardigen en het vereren van afbeeldingen (iconen) verboden was. De tegenstanders van het gebruik van iconen werden iconoclasten genoemd, en de voorstanders werden iconodulen genoemd.
Het woord iconoclasme komt uit het Grieks. Εικων (Eicoon) betekent afbeelding (zie: icoon), κλαζειν (kladzein) betekent lawaai maken. Het is de aanduiding van een periode in de geschiedenis van de Oosterse Kerk (730-843), waarin het vervaardigen en het vereren van afbeeldingen (iconen) verboden was. De tegenstanders van het gebruik van iconen werden iconoclasten genoemd, en de voorstanders werden iconodulen genoemd. Een goed begrip van de iconoclastische periode in het Byzantijnse Rijk wordt wat in de weg gestaan door het feit dat de bronnen die we er nu nog over hebben over het algemeen afkomstig zijn van de overwinnaars, de iconenvereerders. Zodoende is het niet eenvoudig een redelijk objectief beeld te krijgen van wat er nu eigenlijk allemaal gebeurd is.