abstract
| - 7 sierpnia 1944 roku – wobec przedłużających się walk powstania gen. Tadeusz Komorowski "Bór" depeszuje do Londynu o stanie faktycznym i podziale miasta na trzy samodzielne okręgi. Jednocześnie próbuje się w pewien sposób normować życie codziennie mieszkańców walczącego miasta – odpowiednie zarządzenia w tej sprawie wydane zostają na Starym Mieście oraz na Mokotowie. Na Woli wojska niemieckie kontynuują działania na linii Wolska – Chłodna – pl. Mirowski – pl. Żelaznej Bramy i całkowicie opanowują tą strategiczną arterię, wypierając powstańców m.in. z ulicy Ogrodowej i Hali Mirowskiej. Ostatecznie odcięte od siebie zostają Stare Miasto i Śródmieście. Na Chłodnej i Elektoralnej Niemcy masowo mordują ludność cywilną. Z południa rusza przeciwnatarcie na plac Mirowski, prowadzone przez mjr. Stanisława Steczkowskiego "Zagończyka", jednak po walkach jego oddziały zostają odepchnięte w rejon placu Grzybowskiego. Ciężkie walki toczy batalion "Parasol" o cmentarz kalwiński oraz batalion "Zośka" o ruiny getta. Stare Miasto próbuje połączyć się z Żoliborzem, jednak wobec nieudanych prób przebicia się przez Dworzec Gdański płk Karol Ziemski "Wachnowski", organizuje obronę starówki. Wobec coraz szybszego zbliżania się nieprzyjaciela do granic dzielnicy nasilają się bombardowania i ogień artyleryjski. W Śródmieściu, wobec całkowitego opanowania Alej Jerozolimskich przez Niemców i braku możliwości przedostawania się między Śródmieściem Północnym a Południowym, rozpoczyna się budowa płytkiego tunelu pomiędzy kamienicami nr 22 i nr 17. Powstaje powstańcza piosenka: Hymn Śródmieścia, której autorem jest Eugeniusz Żytomirski. Na Ochocie trwa obrona w dwóch miejscach: na Kaliskiej oraz na Wawelskiej, szczególnie trudna sytuacja jest w Reducie Kaliskiej – tam żołnierze Józefa Zając-Nowakowskiego "Poboga" tracą jeden z wysuniętych przyczółków na Barskiej 5 i coraz rozpaczliwiej się bronią. Trwa pacyfikacja dzielnicy, między innymi na ulicy Filtrowej, gdzie ciężko ranny zostaje pisarz Karol Irzykowski.
|