| rdfs:comment
| - Krótka rozprawa między trzema osobami - elfem, orkiem a hobbitem (fragmenty): Hej niziołku, cóż się stało? Czyżby ork cię zlał niemało? Morda krzywa, ślepia głupie, cały świat ma to to w du*ie. Dużo śpiewa, sporo pije, końca wieku nie dożyje. Miły elfie, jam nieboże. Czy mi kiedyś ktoś pomoże? Dam mu mięsa, piwa, wina, a i tak wciąż zła jest mina. Z pyska cuchnie jak z obory. Nic dziwnego żem jest chory. Kiedy znów mu nie dogodzę, tedy mię obija srodze. Niechaj hobbit zamknie paszczę, bo rozpłatam ją i naszczę. Image:CC-BY-SA icon.svg cc-by-sa
|
| abstract
| - Krótka rozprawa między trzema osobami - elfem, orkiem a hobbitem (fragmenty): Hej niziołku, cóż się stało? Czyżby ork cię zlał niemało? Morda krzywa, ślepia głupie, cały świat ma to to w du*ie. Dużo śpiewa, sporo pije, końca wieku nie dożyje. Miły elfie, jam nieboże. Czy mi kiedyś ktoś pomoże? Dam mu mięsa, piwa, wina, a i tak wciąż zła jest mina. Z pyska cuchnie jak z obory. Nic dziwnego żem jest chory. Kiedy znów mu nie dogodzę, tedy mię obija srodze. Niechaj hobbit zamknie paszczę, bo rozpłatam ją i naszczę. Miły orku czasem szkoda, żeby wciąż bolała głowa, kiedy pije się bez przerwy. Nie puszczają panu nerwy? I do bójki jesteś skory. Zobacz jaki hobbit chory. Ylf jest durny jak stodoła. Mały przecież ciągle woła kiedy moja znów zobaczy. Potem moja mięsem raczy, a on w dziurę daje nura. Taka jego już natura. Małe to jest, więc do bicia, ale nie do nadużycia. Tknąć go bowiem mocniej palcem i się cały staje jajcem. Właśnie taka prawda stara, żem jest leniuch i niezdara. Ork jest silny, daje lanie, a elf z boku je śniadanie. Zamiast stać się bohaterem jest przeciwnie - wielkim zerem. A po czemu mój hobbicie, właśnie sobie tak myślicie? Patrzcie - tłuste i zadbane, wcale nie umorusane. Pyka fajkę, pije piwo i bez pracy zbiera żniwo. A mi jeszcze się obrywa, że istotka jest leniwa i że ma rozumek krótki i do walki i do wódki. No i niech usłyszą wszyscy jakże są nękani niscy. Innym jeno zbytki w głowie, mięso, piwo, walki nowe. Ork z uśmiechem łby ucina, sięga elf po kielich wina, a niziołkom się przyszpila cechy lisa i motyla. Żeśmy niby złodziejaszki, którym w głowie fatałaszki, ciepłe łoże i zabawa, lecz nie tak powyższa sprawa się przedstawia - powiem krótko: zalatuje tutaj wódką. I bynajmniej nie ode mnie, bo dziś nic nie miałem w gębie. Rzućcie we dwóch na mnie okiem. Czy wyglądam jak przed rokiem? Sama skóra oraz kości, ork ni elf mi nie zazdrości. Ciężka praca, marna dola czy to wolność czy niewola? Bo dlaczego drodzy państwo, traktujecie jak poddaństwo, moją dobroć i ofiarność? Życie dla mnie to jest marność. Może to co powiem boli, ale ulżę swej niedoli, jeśli, co na sercu, zrzucę i gadanie to ukrócę. Sprawa jest tu bardzo prosta. Nie traktujcie mnie jak osła, bowiem różnic wśród was nie ma i mam to do powiedzenia, że ork wszystko bierze siłą, elf nadrabia miną miłą. A i tak jak w starych mitach, zło się skupia na hobbitach. Image:CC-BY-SA icon.svg cc-by-sa
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)