| dbkwik:resource/RGAtTh-ulgEaMlVBWQUrGg==
| - ERASMVS BATTO SUO S.D.
Reddidit mihi colax ille alteras literas tuas, si diis placet, sed superioribus illis nihilo minus tum ineptas tum contumeliosas. Aut ego fallor, mi Batte, aut aliquis malus genius bene concordibus amicis iratus machinatur vt nos tanta beneuolentia suauissime [5] copulates distrahat. Quod per me certe stabit nunquam, per te vide ne steterit.
Primum quid opus erat vt Ludouicus huc recurreret, quasi mille nobiles essent ac non potius octo franci? Non poterat ea pecuniola per alium quemuis mitti? Deinde quum mitteres, cur e tantillo [10] aceruo aliquid etiam detrahendum putasti? ne scilicet ego pecuniosus factus officii mei obliuiscerer, aut vt esset vnus aut alter aureolus, cuius gratia denuo legatum aliquem huc mitteres? Nam quod de literis obiicis, mihi crede, sine his literis omnis res non minus commode confici potuisset, modo tibi animus non defuisset, et [15] poteras has ipsas literas per alium poscere; neque tu vnquam intelliges quantum hic recursus incommodi attulerit. Sunt duo tres aut quatuor menses, quos mihi ex anno solido febris ad studii vsum relinquit, itaque iam magno animo opus. De epistolis quod deformauimus olim dedolabam, vel potius recudebam. Praescripseram [20] mihi pensum graue sane et laboriosum; interea adest hic cum tuis epistolis plenis conuiciorum, cum pecuniola etiam mutilata; quae res ita me commouit vt quod erat in manibus abiicerem, iuuenem sine literis remissurus, nisi me Iacobus Tutor multo suasu in diuersam sententiam reduxisset.
[25] Emoriar autem si quid vnquam in vita sic repugnante animo, scripsi vt has nugas, imo Gnathonismos, quos ad Dominam, ad Praepositum, ad Abbatem scripsi. Hic morositatem meam incusabis, scio; at non facies, Batte, si et conditionem meam recte perpendes, simulque cogitabis quam durum sit animum ad magnum [30] opus scribendum impellere, quanto porro durius iam flagrantem ad alias nugas deuocari. Haec quia ipse non es periclitatus, existimas nobis ingenium semper esse integrum, semper alacre, vt tibi est in summo versanti ocio. Non intelligis nullum esse grauius taedium quam ingenii scribendo defessi, neque reputas mihi hic his satisfacere [35] oportere quorum beneficiis vtor? Postremo magnas librorum sarcinas poscis, neque curas vt mihi ocium detur quod ad conscribendos libros requiritur. Postremo non sat tibi est si nostram amicitiam, si Dominae munificentiam libris aeditis aliquando nobilitauero, nisi quotidie sexcentas epistolas scriptitem.
[40] Iam abiit annus ante quem promissa erat pecunia, tu interea nihil nisi meram spem literis tuis adfers; 'non despero,' 'causam tuam gnauiter agam,' et huiusmodi mihi iam nauseam facientia totiens nimium auribus meis inculcata. Postremo deploras Dominae fortunam. Videre tu mihi de alieno morbo aegrotare. Illa suam [45] fortunam negligit, et tu scilicet angeris? Illa nugatur et lusitat cum suo N., et tu ringeris? Nihil habet quod det? Hoc vnum ego perspicio, si ob istas causas nihil dat, nihil vnquam daturam; nunquam enim huiusmodi causae desunt magnatibus. Quantulum id erit momenti in tam immenso numero rerum plane pereuntium, si [50] ducentos mihi francos donauerit? Habet quo cucullatos istos scortatores et turpissimos nebulones, scis quos dicam, alat, et non habet quo eius sustineat ocium, qui possit etiam posteritate dignos libros conscribere, vt aliquid de me ipso dicam gloriosius? Incidit quidem illa in multas angustias, sed suapte culpa, quae se maluit bello illo [55] homunculo stipare quam viro aliquo graui ac tetrico, vt et sexum illius et aetatem decebat. Ego iam longe maiora incommoda prospicio, nisi mentem istam abiecerit; quanquam hoc ego in illam non scribo inimice, quam sic amo, vt debeo optime de me meritam.
Sed quid, obsecro, hoc ad illius fortunam, si ego ducentos francos [60] accipio? qui vbi septem horas fuerint dati, illa iam nec meminerit. In hoc omne negocium est, vt auellatur pecunia, si non praesens, vel a mensario, vt hic Luteciae petam. Tu iam multis literis ad illam de hac re scripsisti, omnibus mandas, significas, innuis. Quid inutilius? Expectanda erat, si non optima, mediocris certe [65] opportunitas, tumque semel res prudenter iustituta fortiter conficienda; nunc idem vel sero faciendum. Peream, ni rem ex sententia confeceris, siquidem magno animo fueris aggressus. Potes ipse in amici causa esse paulo impudentior, vt mei tamen pudoris obtineas rationem. N. quantum sit indicandum tute statues. Verum antequam proficiscaris [70] aut mittas, mitte per quempiam non incertum reliquos aureos; et si possum exorare, quatuor aut quinque de tuis, ne interea egeam, e Dominae nummis recepturus. Vide quemadmodum ea pecuniola defluxerit. Accepi octo francos, tanti enim hos nobiles mutaui; ex iis puer duos abstulit, aut non multo minus. Vt de victu interim [75] taceam, ais restare duos angelotos, a quibus etiam is qui adferet, nonnihil deducat oportet. Ioannes ille quem in Angliam miseras, fugit, nisi fallor, non sine furto; eum Augustinus est equo Aureliam consequutus; hic erunt, vt video, turbarum plena omnia. Caetera Ludouicus narrabit.
[80] Vale, mi Batte. et haec a me non commote aut Παικῶς scripta, sed vt par erat apud hominem vnum ex omnibus amicissimum simplicissime, in bonam partem accipies. Puerum Ludouicum tractabis, non vt Adrianum scurram in quo detrimenti nihil poterat fieri, sed vt meliore mente natum et multas ad res vtilissimum tibi futurum. [85] Oblectabit solitudinem tuam, habebis cui legas, quicum de literis garrias, quicum postremo te exerceas ; quare de veste non quidem pugno, sed tamen si dederis, feceris gratissimum neque iniquum. Vale.
::Luteciae. sexto Calendas Februarias. [Anno M.CCCC.XCIX.]
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)