| rdfs:comment
| - Bohdan Kazimierz Lachert (ur. 13 czerwca 1900 w Moskwie; zm. 8 stycznia 1987 w Warszawie) – architekt, przedstawiciel nurtu modernistycznego, profesor Politechniki Warszawskiej. Bohdan Lachert urodził się w 1900 roku jako syn Wandy z Lipskich i przemysłowca Wacława Lacherta, który pracował wówczas w moskiewskiej ekspozyturze fabryki włókienniczej. W 1918 roku rodzina Lachertów zdecydowała się oni do powrót do Polski i zainwestowała w majątek Ciechanki na Lubelszczyźnie – jego odbudowa z wojennych zniszczeń była jedną z pierwszych realizacji kształcącego się na architekta Bohdana Lacherta. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, kiedy to będąc chorym na tyfus został zatrzymany przez żołnierzy rosyjskich – miał zostać stracony, jednak wkupił się w ich łaski, rysując ich portrety, a wkrótc
|
| abstract
| - Bohdan Kazimierz Lachert (ur. 13 czerwca 1900 w Moskwie; zm. 8 stycznia 1987 w Warszawie) – architekt, przedstawiciel nurtu modernistycznego, profesor Politechniki Warszawskiej. Bohdan Lachert urodził się w 1900 roku jako syn Wandy z Lipskich i przemysłowca Wacława Lacherta, który pracował wówczas w moskiewskiej ekspozyturze fabryki włókienniczej. W 1918 roku rodzina Lachertów zdecydowała się oni do powrót do Polski i zainwestowała w majątek Ciechanki na Lubelszczyźnie – jego odbudowa z wojennych zniszczeń była jedną z pierwszych realizacji kształcącego się na architekta Bohdana Lacherta. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, kiedy to będąc chorym na tyfus został zatrzymany przez żołnierzy rosyjskich – miał zostać stracony, jednak wkupił się w ich łaski, rysując ich portrety, a wkrótce wykupił go ojciec, Wacław. W latach 1920-1926 studiował architekturę na Politechnice Warszawskiej, wówczas też poznał młodszego o dwa lata Józefa Szanajcę, z którym współpracował przez następne kilkanaście lat. Bohdan Lachert należał także do grupy architektonicznej "Praesens", projektując głównie obiekty awangardowe w nurcie modernistycznym i funkcjonalnym z uwzględnieniem pięciu zasad nowoczesnej architektury Le Corbusiera. Jego projekty willi przy ul. Katowickiej (gdzie zamieszkał z żoną Ireną) i ul. Wał Miedzeszyński zawędrowały do podręczników architektury. W 1937 roku Lachert z Szanajcą otrzymali Grand Prix za Polski Pawilon Gospodarczy na Światowej Wystawie „Sztuka i Technika" w Paryżu, a przez lata współpracy opracowali łącznie prawie 170 projektów. W 1939 roku Lachert wyjechał z Warszawy po apelu płka Romana Umiastowskiego, na wieść o śmierci Szanajcy (która dotarła do niego dwa lata później) rozpoczął opracowywanie pomnika swojego przyjaciela. Podczas okupacji wykładał w liceum budowlanym, a w jego domu przy ul. Katowickiej 9, za sprawą Ireny Lachert, rozwijała się działalność podziemna – prowadzono szkolenia, odbywały się spotkania, ukrywano Żydów. Powstanie warszawskie Bohdan Lachert przeczekał w swoim majątku w Ciechankach. W 1945 Lachert znalazł się grupie architektów kierowanych przez Józefa Sigalina, którzy mieli oszacować rozmiar zniszczeń Warszawy i przygotować dokumentację odbudowy – ostatecznie związał się z Biurem Odbudowy Stolicy, przygotowując projekty nowych budynków oraz osiedli – jednym z jego najistotniejszych dzieł było osiedle Muranów Południowy. W 1948 roku został profesorem Politechniki Warszawskiej, gdzie prowadził Katedrę Projektowania Przemysłowego. Należał do Stowarzyszenia Architektów Polskich. Zmarł w 1987 roku, w 2012 roku na budynku przy ul. Nowolipie 17 na Muranowie odsłonięto mural upamiętniający architekta, który jednak we wrześniu 2013 roku został częściowo skuty. Spośród pozawarszawskich projektów Bohdana Lacherta należy wymienić kościół św. Rocha w Białymstoku (niezrealizowany), gmach Urzędu Telekomunikacyjnego w Podkowie Leśnej oraz gmach Banku Gospodarstwa Krajowego w Lublinie.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)