| rdfs:comment
| - Koriolan (Corionalus) - przydomek patrycjusza rzymskiego Gnejusa Marcjusza, nadany mu od miasta Wolsków Corioli, zdobytego przezeń w 493 r p.n.e. Według podania Koriolan żądał zniesienia in stytucji trybunów ludowych i podczas głodu w 491 r. postawił wniosek w senacie, by dano zboże plebejuszom tylko pod warunkiem, że się wyrzekną trybunów. Wniosek ten oburzył plebejuszów tak bardzo, że za sprawą trybunów ludowych Koriolana skazano na wygnanie. Koriolan, pałając zemstą, udał się do Wolsków, podburzył ich do wojny z Rzymem i wkrótce objął naczelne dowództwo nad Wolskami i nad sprzymierzonymi z nimi Ekwami. W zwycięskim pochodzie zdobył kilkanaście miast, w r. 489 stanął pod murami Rzymu, pustosząc wszędzie posiadłości plebejuszów, oszczędzając zaś majątki patrycjuszowskie. Rżymianie, rozdar
|
| abstract
| - Koriolan (Corionalus) - przydomek patrycjusza rzymskiego Gnejusa Marcjusza, nadany mu od miasta Wolsków Corioli, zdobytego przezeń w 493 r p.n.e. Według podania Koriolan żądał zniesienia in stytucji trybunów ludowych i podczas głodu w 491 r. postawił wniosek w senacie, by dano zboże plebejuszom tylko pod warunkiem, że się wyrzekną trybunów. Wniosek ten oburzył plebejuszów tak bardzo, że za sprawą trybunów ludowych Koriolana skazano na wygnanie. Koriolan, pałając zemstą, udał się do Wolsków, podburzył ich do wojny z Rzymem i wkrótce objął naczelne dowództwo nad Wolskami i nad sprzymierzonymi z nimi Ekwami. W zwycięskim pochodzie zdobył kilkanaście miast, w r. 489 stanął pod murami Rzymu, pustosząc wszędzie posiadłości plebejuszów, oszczędzając zaś majątki patrycjuszowskie. Rżymianie, rozdarci wewnętrznie, nie mogli zdobyć się na energiczną obronę, wysyłali tylko poselstwa do Koriolana, który przyjmował je hardo i stawiał twarde warunki pokoju. W końcu przybyła do Koriolana jego matka oraz małżonka wraz z dziećmi na czele matron rzymskich i dopiero temu poselstwu udało się po długich błaganiach zmiękczyć serce zwycięzcy. Koriolan zawarł pokój z Rzymem, a gdy wrócił do ziemi Wolsków, zamordowano go jako zdrajcę. Według innej wersji miał zginąć w mieście Veii podczas rozruchów. Legendarną tę opowieść przytacza Liwiusz (2, 33 i nast.) oraz Plutarch. Shakespeare osnuł na tym tle jedną ze swych tragedii. UT
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)