| abstract
| - [[Εικόνα:Γουάιλντ_Μπιλ.jpg|thumb|Ο Μπίλυ Χίτλερ ξεκινά να βρει την τύχη του στην Γερμανία, 1933.]] Γεννήθηκε στο Λίβερπουλ, όπου και μεγάλωσε μέχρι που διάβασε μια Κυριακή στην Times για την άνοδο των εθνικοσοσιαλιστών στην Γερμανία και ανακάλυψε ότι τελικά είναι από καλή οικογένεια με μεγάλο βίσμα. Έτσι ένα ηλιόλουστο πρωινό της άνοιξης του 1933 παράτησε την άμοιρη μητέρα του ("I'm gone, mom") και βρέθηκε στο Μόναχο, συγκεκριμένα μπροστά στην πόρτα του διαμερίσματος του θείου του Αδόλφου. Αυτός όμως δεν συμπαθούσε καθόλου την αγγλική προφορά των γερμανικών και όταν μάλιστα ο ανιψιός του τον παρακάλεσε να βοηθήσει με τις βαλίτσες (έμενε στο 4ο όροφο και δεν υπήρχε ασανσέρ), κατάλαβε ότι η ησυχία που είχε και απολάμβανε μέχρι τότε ως μόνος εργένης ήταν πλέον παρελθόν. Συνολικά θειός και ανιψιός συγκατοίκησαν πέντε χρόνια. Αρχικά ο Αδόλφος προσπάθησε το ότι δυνατό να κάνει άνθρωπο τον κακομαθημένο Βρετανό ανιψιό του. Τον έντυσε, του βρήκε καλή δουλειά σε τράπεζα, του έμαθε ότι ήξερε για την γερμανική μπύρα και τον σύστησε στους φίλους του. Ο Μπίλυ όμως δεν είχε καμία διάθεση να δουλέψει ("Hey, I’m the Fuhrer’s nephiew!") και προτιμούσε την νυχτερινή ζωή, τις γυναίκες και (η μεγαλύτερη ντροπή για τον θείο του) την αγγλική μπύρα. Σε ένα από τα οργιαστικά πάρτι μάλιστα στον υπόκοσμο του Μονάχου παρέσυρε τον άπειρο Γκαίριγκ να πάρει μορφίνη και τον μετέτρεψε έτσι από καλόψυχο, κοινωνικό και ευπρεπή αξιωματικό σε άχρηστο, χοντρό και μεγαλομανή μορφινομανή. Λίγους μήνες μόνο αργότερα, πάλι μετά από παράνομο πάρτι στο κέντρο της πόλης, επέμεινε να πάει τον μεθυσμένο Υπουργό προπαγάνδας Γκαίμπελς σπίτι με το αμάξι, ενώ ο ίδιος πριν είχε πιει και καπνίσει οτιδήποτε είχε βρει. Εκτός από το ότι κάρφωσε το VW Beetle του θείου του με ταχύτητα 180 χλμ/ώρα στο Ράιχσταγκ και προκάλεσε μεγάλη πυρκαγιά, ο συνοδηγός του τραυματίστηκε σοβαρά στο πόδι και έμεινε κουτσός. Πάλι μεσολάβησε ο θείος του και για να προστατέψει την οικογένεια από την ντροπή, μετέδωσε τελείως βλακώδεις συνωμοτικές θεωρίες περί του τάχα εμπρησμού του Ράιχσταγκ που μόνο ηλίθιοι πίστεψαν. Εν τω μεταξύ ο Μπίλυ είχε χάσει την δουλειά του στην τράπεζα (υπάρχουν φήμες για συνεχείς και βίαιες σεξουαλικές παρενοχλήσεις), πράγμα που ομολόγησε μετά από μήνες στον θείο του Αδόλφο, που από γαλήνιο άνθρωπο είχε μεταμορφωθεί στο μεταξύ σε ψυχικό ράκος. Σύγχρονοι ιστορικοί (βλ. φον Φουρτς) υποστηρίζουν ότι τότε ο Χίτλερ πρέπει να έπαθε τον πρώτο νευρικό κλονισμό, τον οποίο θα ακολουθούσαν αμέτρητοι. Τελικά του πρότεινε να πάρει την Γερμανική υπηκοότητα για να τον βάλει στο Δημόσιο, ώστε ο ίδιος να έχει πλέον το κεφάλι του ήσυχο. Ο Μπίλυ όμως, αφού είχε βαρεθεί τη μονότονη όπως έλεγε νυχτερινή ζωή της Γερμανίας, δεν δέχτηκε την πρόταση και προτίμησε να παρατήσει την άχαρη αυτή χώρα. Έτσι ένα ηλιόλουστο πρωινό της άνοιξης του 1938 παράτησε τον πικραμένο θείο του με τους κατεστραμμένους φίλους του σε μια χώρα που κλονίζονταν από εσωτερικές κρίσεις που ο ίδιος είχε προκαλέσει και βρέθηκε πάλι στο Λίβερπουλ, συγκεκριμένα μπροστά στην πόρτα του διαμερίσματος της μητέρας του ("I’m back, mom"). Επίσης έγραψε άρθρο για Αγγλική εφημερίδα με τίτλο "Why I hate my uncle", περιγράφοντάς τον θείο του εκεί ως αυταρχικό τύραννο που δεν του επέτρεψε να απολαμβάνει την ζωή του. Άμεση συνέπεια ήταν η προσάρτηση της Σουδητίας στο Γερμανικό Ράιχ.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)