| rdfs:comment
| - Byłem normalnym naukowcem poświęconym nauce chemii, a dokładniej kwasów i trucizn. Od małego mnie one bardzo interesowały. Cola, pepsi i tytoń. To wszystko jest jedną, pier*oloną trucizną. Te wszystkie fast-foody, piwo, wódka, narkotyki... To wszystko człowieka niszczy powolutku. Obecnie jestem uznawany za mordercę roku 2014. Za pomocą jednego kwasu pozbawiłem życia ponad 250 osób (w postaci gazu, który rozpyliłem na wsi). Obecnie badam truciznę czarnej wdowy. Interesujący gatunek. Mały, ale jakże zabójczy. Kocham takie zwierzątka. Nie chcę pokazywać swojego zdjęcia. Wolę być anonimowy. Ale teraz pytacie czemu rozpyliłem zabójczy gaz na wieś? Oto moja historia:
|
| abstract
| - Byłem normalnym naukowcem poświęconym nauce chemii, a dokładniej kwasów i trucizn. Od małego mnie one bardzo interesowały. Cola, pepsi i tytoń. To wszystko jest jedną, pier*oloną trucizną. Te wszystkie fast-foody, piwo, wódka, narkotyki... To wszystko człowieka niszczy powolutku. Obecnie jestem uznawany za mordercę roku 2014. Za pomocą jednego kwasu pozbawiłem życia ponad 250 osób (w postaci gazu, który rozpyliłem na wsi). Obecnie badam truciznę czarnej wdowy. Interesujący gatunek. Mały, ale jakże zabójczy. Kocham takie zwierzątka. Nie chcę pokazywać swojego zdjęcia. Wolę być anonimowy. Ale teraz pytacie czemu rozpyliłem zabójczy gaz na wieś? Oto moja historia: Byłem normalnym nastolatkiem. Oceny w szkole raczej były słabe, z wyjątkiem chemii. Z chemii zawsze dostawałem 5, co skutkowało miłością do tego jakże pięknego jak róża przedmiotu. Zawsze byłem ostrożny w eksperymentach związanych z kwasem. Mój najlepszy przyjaciel miał na imię Jack. Teraz kojarzycie go jako "Bezokiego". Cóż... To ja go pozbawiłem oczu. Pewnie zapytacie akurat czemu. Potrzebowałem "obiektów" do badań. Ale trochę inaczej przeprowadzałem nabór. Ja ich nie pytałem. Ja ich po prostu ogłuszałem i zaciągałem do swojego laboratorium, w którym byli traktowani zazwyczaj dobrze. Tak samo było w przypadku Jacka. Śledziłem go o 23:30, kiedy wracał do domu przez las. Podniosłem spory kamień. Miałem jedną szansę. Pewnie zapytacie czy trafiłem. Otóż nie, mój najlepszy przyjaciel usłyszał szelest liści, po czym zaczął z przerażeniem rozglądać się dookoła. Nie miałem wyboru. Podbiegłem do niego i uderzyłem go metalową rurą prosto w głowę. Upadł na ziemię nieprzytomny, a ja go zaciągnąłem do swojego samochodu, wrzuciłem go do bagażnika i pojechałem do laboratorium oddalonego o 5 km. Kiedy się obudził, był przykuty do stołu. Leżał na stole w samych gaciach. Nie lubię niszczyć ubrań. Chwyciłem gorący pręt i podszedłem do niego. Oczywiście miał zawiązane oczy dla większego efektu. Powiedziałem mu, że to nie zaboli. Przyłożyłem pręt do jego brzucha. Ten się zaczął wiercić i nieudolnie krzyczeć zakneblowany. Odłożyłem pręt w zimnej wodzie i wziąłem skalpel którego ostrze zanurzyłem w kwasie solnym. Podszedłem do niego jeszcze raz, zdjąłem mu opaskę, tym samym ukazując swoją twarz. Po jego minie było widać, że jest zszokowany. Wbiłem mu skalpel blisko oka i zacząłem mu wycinać w dźwiękach bólu. Jedno oko było moje, pora na drugie. Zrobiłem to samo. Jego oczy należą teraz do mnie. Kazałem swoim ludziom wrzucić go do celi. Niestety jakimś cudem uciekł z niego i chyba zaplanował zemstę na mnie. Podłożyłem ładunki wybuchowe po czym wyszedłem z laboratorium, zabiłem wszystkie wyjścia deskami, oddaliłem się na 1,5 km i oglądałem piękny wybuch. Resztki mojego laboratorium płonęły tańczącym ogniem piekielnym. Wieś, z której pochodził mój były przyjaciel... Była jego miejscem urodzenia (chciałem zatrzeć wszelkie ślady). Kategoria:Opowiadania Kategoria:Geneza
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)