abstract
| - Mianownik w języku ęmuckim oznacza podmiot zdania nieprzechodniego (np. Martat sų-tof. – Marta idzie.), agensa (podmiot zdania przechodniego, np. Marek sut Marta-solnį-tof. - Marek widzi idącą Martę). Może zostać dołączony po czasowniku za pomocą spójki -a- (np. Sų-tof-a-Martat), co spotyka się powszechnie w języku mówionym, potocznym; owe formy są częściej tworzone dla czasowników przechodnich niż nieprzechodnich. Mianownik jest także formą słownikową danego słowa. Końcówki:
* gr. I - t (przed samogłoską a, e, i, u, y), także (rzadko) samogłoski nosowe lub ustne
* gr. II - ot
* gr. III a - spółgłoski l, p, n, r, k, f
* gr. III b - h
* gr. IV a i b - ś, j
|