thumb|250pxBilbo’s Laatste Lied (in de Grijze Havens), beter bekend als Bilbo’s Laatste Lied, is een gedicht van J.R.R. Tolkien. Het heette oorspronkelijk Bilbo’s Last Lay, maar de titel werd veranderd omdat het laatste woord te lastig was. Het was door J.R.R. Tolkien als cadeau aan zijn secretaresse Joy Hill in 1966 gegeven. Na zijn dood in 1973 liet Joy Hill het aan Donald Swann zien. Hij vond het zo leuk dat hij het op muziek liet zette en het bij de tweede editie van The Road Goes Ever On in 1978 voegde. Het gedicht werd geïllustreerd door Pauline Baynes, dit werd uitgegeven als een poster. Het werd uiteindelijk in boekvorm uitgegeven in 1990, opnieuw geïllustreerd door Pauline Baynes.
thumb|250pxBilbo’s Laatste Lied (in de Grijze Havens), beter bekend als Bilbo’s Laatste Lied, is een gedicht van J.R.R. Tolkien. Het heette oorspronkelijk Bilbo’s Last Lay, maar de titel werd veranderd omdat het laatste woord te lastig was. Het was door J.R.R. Tolkien als cadeau aan zijn secretaresse Joy Hill in 1966 gegeven. Na zijn dood in 1973 liet Joy Hill het aan Donald Swann zien. Hij vond het zo leuk dat hij het op muziek liet zette en het bij de tweede editie van The Road Goes Ever On in 1978 voegde. Het gedicht werd geïllustreerd door Pauline Baynes, dit werd uitgegeven als een poster. Het werd uiteindelijk in boekvorm uitgegeven in 1990, opnieuw geïllustreerd door Pauline Baynes. Het gedicht werd gezongen door Bilbo Balings in de Grijze Havens wanneer hij Midden-aarde voor altijd verlaat. Het speelt zich af in het laatste hoofdstuk van De Terugkeer van de Koning, het derde en laatste deel van In de ban van de ring. Het werd echter nooit in dit boek gepubliceerd.