| Attributes | Values |
|---|
| rdf:type
| |
| rdfs:label
| |
| rdfs:comment
| - Wyspy Owcze (farer. Føroyar, duń. Færøerne) – archipelag wysp wulkanicznych (o powierzchni 1399 km²) na Morzu Norweskim, mniej więcej w połowie drogi między Norwegią a Islandią. Stanowią terytorium zależne Danii. Ośrodkiem administracyjnym jest Thorshavn (farer. Tórshavn). Głównymi miastami Wysp Owczych są: Klaksvík, Hoyvík, Argir. Żyje tam około 49 000 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wynosi 35 osób/km². Językami urzędowymi są farerski i duński. Mieszkańcy wyznają w większości luteranizm.
- [[Plik:Wyspy Owcze - Merkið.jpg|thumb|300px|Farerska flaga - Merkið]] [[Plik:Tú alfagra land mítt|thumb|right|300 px|Farerski hymn państwowy Tú alfagra land mítt (pol. Mój kraju najpiękniejszy)]] [[Plik:Klaksvik_-_panorama.jpg|thumb|300px|Farerska owca podziwia panoramę Klaksviku]] [[Plik:Saksunardalur.jpg|thumb|300px|Malownicza dolina Saksunardalur prowadząca do Saksun i laguny Pollurin]] Głównymi miastami na Wyspach są Tórshavn (stolica), Klaksvík, Hoyvík oraz Argir.
|
| dcterms:subject
| |
| dbkwik:resource/AjnsYnuLm89_TLQmD83xbg==
| - Grafika:FaroeIslands flag.svg.png
|
| dbkwik:resource/ESjZiR9tnUiUrHPbYx40Vw==
| - farerski, czyli trochę islandzki, a trochę nie
|
| stolica
| |
| kraj
| |
| państwo
| |
| dbkwik:resource/XKDToZbe_FZgS2QPBpDc8w==
| - Luteranie, jeśli akurat pada deszcz
|
| debiut
| - 15(xsd:integer)
- 16(xsd:integer)
- MG 2011
|
| dbkwik:resource/s70z30ttKMqqQVR0oUDBpg==
| |
| ludność
| - 48463(xsd:integer)
- gdzieniegdzie
|
| powierzchnia
| |
| dbkwik:nonsensoped...iPageUsesTemplate
| |
| dbkwik:pl.wim/prop...iPageUsesTemplate
| |
| dbkwik:resource/EGUS1j0m6722guf5H9e9Vg==
| |
| dbkwik:resource/bSWohAc_YoF26sgqCgBOgQ==
| |
| dbkwik:resource/9qPyIQuXLiOb_OHjxqr2YQ==
| |
| dbkwik:resource/JptekdOPBLGTyO8xUvW95w==
| |
| nazwa oryginalna
| |
| dbkwik:resource/O7qJpAp1OkriiJrSF__AHg==
| |
| lokalizacja obraz
| - LocationFaroeIslands.png
|
| dbkwik:resource/UVWjX1i4u_gIF_5q_O230A==
| - 3(xsd:integer)
- 15(xsd:integer)
- 16(xsd:integer)
|
| dbkwik:resource/b-9FYdSCsTQX25n9-j_JGg==
| - 0(xsd:integer)
- 2(xsd:integer)
|
| dbkwik:resource/dyVDqbYqvTpFzXeDqxgU3A==
| |
| dbkwik:resource/g59j_mSOFUEdU7CRp1JNyg==
| - 0(xsd:integer)
- 2(xsd:integer)
|
| dbkwik:resource/giLmFqFfcwnYE84T_BjkQg==
| - 15(xsd:integer)
- 16(xsd:integer)
- MG 2015
|
| dbkwik:resource/iotCgn-3XRb3bftVpg1bwg==
| - 15(xsd:integer)
- 16(xsd:integer)
- MG 2015
|
| dbkwik:resource/iyOUMHsYbUaEd7Gwqtfk-g==
| |
| mapa obraz
| |
| domena
| |
| nazwa polska
| |
| dbkwik:resource/x0Dgxu4CLAH8yxr25qo3OQ==
| - 15(xsd:integer)
- 16(xsd:integer)
- MG 2011
|
| dbkwik:resource/xQSXxklY--zjIu9oG1ARWA==
| - 3(xsd:integer)
- 15(xsd:integer)
- 16(xsd:integer)
|
| język urzędowy
| |
| dbkwik:resource/WmDacakKvD4z5DFr9ikNjA==
| |
| dbkwik:nordycka/pr...iPageUsesTemplate
| |
| Hymn
| |
| Symbol
| - Flag_of_the_Faroe_Islands.svg
|
| UTC
| - UTC 0 – zima, UTC +1 – lato
|
| dbkwik:resource/PL46GkU-XWajoqMX-66kRQ==
| - 1(xsd:integer)
- 2(xsd:integer)
|
| dbkwik:resource/fLO5ReXQPZnsgVFSLBYCcw==
| - 1(xsd:integer)
- 2(xsd:integer)
|
| abstract
| - Wyspy Owcze (farer. Føroyar, duń. Færøerne) – archipelag wysp wulkanicznych (o powierzchni 1399 km²) na Morzu Norweskim, mniej więcej w połowie drogi między Norwegią a Islandią. Stanowią terytorium zależne Danii. Ośrodkiem administracyjnym jest Thorshavn (farer. Tórshavn). Głównymi miastami Wysp Owczych są: Klaksvík, Hoyvík, Argir. Żyje tam około 49 000 mieszkańców, a gęstość zaludnienia wynosi 35 osób/km². Językami urzędowymi są farerski i duński. Mieszkańcy wyznają w większości luteranizm.
- [[Plik:Wyspy Owcze - Merkið.jpg|thumb|300px|Farerska flaga - Merkið]] [[Plik:Tú alfagra land mítt|thumb|right|300 px|Farerski hymn państwowy Tú alfagra land mítt (pol. Mój kraju najpiękniejszy)]] [[Plik:Klaksvik_-_panorama.jpg|thumb|300px|Farerska owca podziwia panoramę Klaksviku]] [[Plik:Saksunardalur.jpg|thumb|300px|Malownicza dolina Saksunardalur prowadząca do Saksun i laguny Pollurin]] Wyspy Owcze (farer. Føroyar, pot. Faroje) - archipelag 18 wysp wulkanicznych na Morzu Norweskim położony w trójkącie między Norwegią, Islandią i Wielką Brytanią. Wyspy stanowią autonomiczne terytorium zależne Danii. Wspólnie z Islandią i Grenlandią tworzą region Vestnorden. Głównymi miastami na Wyspach są Tórshavn (stolica), Klaksvík, Hoyvík oraz Argir. Pierwsza rzecz, którą przybysz czuje się uderzony, gdy statek zbliża się do portu Havnen, stolicy Faerø, jest niepozorność tego miasta i olbrzymie pustkowie jakim jest ono otoczone ze wszystkich stron. W dół aż do nagiego wybrzeża, które morze poszarpało w niezliczone cyple i szkiery, ciągnie się tylko skaliste pustkowie; ku górze przechodzi ono w pustynne pasmo wzgórz, a za nim wznoszą się dzikie górskie turnie. I oto człowiek przybył do jednego z tych miejsc, gdzie świat się kończy, do dalekich wysp, które Wergiliusz w swoich Georgikach wspomina z pewną jakby trwogą jako Ultima Thule. Andreas William Heinesen, Wyspy dobrej nadziei Odczuwał potrzebę znalezienia się wśród prawdziwych ludzi, posłuchania jasnej i zrozumiałej rozmowy osób wykształconych, języka czystszego i szlachetniejszego niż ten, jaki na co dzień brzmiał mu w uszach, owa gwara farerska, mieszanina norweskiego z pierwotnymi dźwiękami mowy świata podziemnych koboldów, gnomów i trollów. Andreas William Heinesen, Czarny kocioł Ktoś, gdzieś, kiedyś napisał, że Wyspy Owcze są nieciekawe i że nie ma tam nic godnego uwagi. Widocznie tam nie był albo jest kretynem. Wprawdzie nie ma tam McDonaldów, katedr czy cerkwi z pozłacanymi kopułami, ale klimat tej krainy jest fantastyczny! Ciche, opatulone chmurami, potężne masywy zielonych wzgórz, ciągnące się w zamgloną nieskończoność działały na nas jak muzyka medytacyjna dla kobiet w ciąży. puff.africatwin.com.pl Samotność na Farojach jest odmienna od samotności w Warszawie. Ta druga to przygnębiająca konieczność wynikająca z przyzwolenia na powierzchowność w kontaktach miedzy ludźmi - ot, prześlizgiwanie się po falkach stawu, stłoczone rybki wystawiające pyszczki do wędek kariery. Samotność na Farojach jest całkowicie niezależnym i suwerennym wyborem, przyzwoleniem na brak niepotrzebnych i jałowych relacji, roztopieniem się w naturze, która pozwala odnaleźć na powrót to co najważniejsze. Bez zagłuszania bez hałasu pstrokatych dodatków i gonitwy do końca. Zatrzymać się. I mieć pewność, że za pięć oddechów nie zostanie to odebrane natrętnym brzęczeniem komórki ani przejeżdżającym autobusem pełnym gapiów. Polonia Farerska Jak to podkreślałem już tyle razy przedtem, choć może jeszcze nie dość często i nie dość stanowczo - bo wciąż jeszcze wydają się istnieć osoby nieprzekonane - absolutny środek świata znajduje się na Wyspach Owczych i nosi nazwę Tórshavn. Andreas William Heinesen, Zaczarowane światło Urodzić się i wychować w takim miejscu, to - nietrudno pojąć - wielka łaska, z westchnieniem politowania oraz wzruszeniem ramion przychodzi myśleć o tych nieszczęsnych, którzy znają świat tylko z lektury pesymistycznych tytułów gazet z wielkich krajów. Najbardziej pożałowiania godni wydają się jednak nadobni przybysze z cywilizowanego świata, kiedy od czasu do czasu pojawiają się na ulicach Tórshavn, w charakterze angielskich, francuskich czy niemieckich turystów, snując się w deszczu i mgle z bezużytecznymi lornetkami zwisającymi smętnie na brzuchach, niby postacie z dantejskiego piekła. Łatwo zrozumieć ich głębokie westchnienie i niepocieszone miny, bo nie znając żadnego klucza do tego co ich otacza, skazują się na piekielną zaiste nudę głębokiej prowincji. Nie pojmują, że lepka mgła, w której mackach ugrzęźli, to ta sama odwieczna szaruga, z której ongiś powstał świat w pełni chwały, a brak im cierpliwości, by poczekać kilka dni, tygodni czy miesięcy, aż cud się powtórzy i wody niebieskie zbiorą się w jedno, odsłaniające suchy ląd - jak napisano. Andreas William Heinesen, Zaczarowane światło
|
| is Title
of | |
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)