| abstract
| - Ο καυτηριασμός (αρσενικό, γένους θηλυκού, πληθυντικού αριθμού και τρίτου βαθμού) μπορεί να είναι δύο πράγματα: α) Μια αρχαία τεχνική που χρησιμοποιόταν στο Μεσαίωνα και πιο πριν (βασικά, από τότε που οι άνθρωποι βρήκαν το βιβλίο "Το Σίδερο και πώς να το αξιοποιήσετε") για να στιγματίζονται τα ζώα, π.χ. τα άλογα. Επειδή οι πινακίδες δεν είχαν εφευρεθεί τότε (και καλά, τόσο δύσκολο ήταν να πάρουν μια σανίδα και να την κρεμάσουν στα πισινά του ζώου;), οι Μεσαίωνες -μ' αρέσει να τους λέω έτσι!- έβαζαν ένα κομμάτι καυτό σίδερο στο μπούτι του αλόγου. Το σίδερο αυτό είχε είτε το σχήμα ενός συμβόλου, είτε το όνομα του ιδιοκτήτη, π.χ. ΜΗΤΣΟΣ. Βέβαια, οι Μεσαίωνες ήταν πολύ απάνθρωποι άνθρωποι, κι έτσι χρησιμοποιούσαν τον καυτηριασμό ως μέσο βασανιστηρίου, προκειμένου να αποσπάσουν πληροφορίες από προδότες (πώς δεν το σκέφτηκε αυτό ο Τζακ Μπάουερ;). Οι βασανισμένοι συνήθως "έσπαζαν" και τα "ξερνούσαν όλα". Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα δεν θα μου άρεζε να τριγιρνώ στους δρόμους με το όνομα ΜΗΤΣΟΣ στον πισινό μου... β) Μια αποδεδειγμένη ιατρική μέθοδος για τη φραγή της αιμορραγίας. Αυτή η μέθοδος έκανε θραύση στους παν-κόσμιους πολέμους όπου η σειρά των γεγονότων πήγαινε κάπως έτσι: σφαίρα --> κόβω πόδι/χέρι (ή και τα δύο) --> καυτηριασμός Σήμερα, η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται μόνο σε ωτορινολαρρυγολογικές εγχειρήσεις και σε απομάκρυνση βδέλλας από το στέρνο μιας φάλαινας. γ) Μια ενοχλητική συνήθεια που έχουν κάποιοι-κάποιοι κύριοι εδώ στην Φρικηπαίδεια να γράφουν άσχημα πράγματα για έναν καθηγητή τους στο πανεπιστήμιο ή κάποιον κύριο ονόματι "Darksaga". Α, επί τη ευκαιρία, αν ψάχνετε αυτό το άρθρο, καήκατε. Δεν θα το βρείτε. Το σβήσαμε μια και καλή! Ηθικό δίδαγμα... ΜΗΝ ΚΑΥΤΗΡΙΑΖΕΤΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΣΤΗΝ ΦΡΙΚΗΠΑΙΔΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΙΚΤΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΙΣΘΗΣΗ ΧΙΟΥΜΟΡ! ΠΑΡΩΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΠΑΡΩΔΙΑ! ΚΑΙ ΓΙΑ ΓΝΩΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΟΧΙ ΤΟΝ ΤΑΔΕ ΓΕΙΤΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΕΙΝΑ ΧΛΙΜΙΝΤΖΟΥΡΑ! Α, ΜΑ ΠΙΑ!
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)