| rdfs:comment
| - Siedzi paź młody u stóp królewny w tęsknej zadumie — Nikt w całem państwie piosnki tak rzewnej śpiewać nie umie: Z nich każda taką tęsknotą dźwięczy nieukojoną, Aż głos drży w piersi i struna jęczy skargą tajoną — Królewna piosnek tych drżąca słucha, wsparta na dłoni, I wszystkie bóle ludzkiego ducha myślami goni — A paź jej śpiewa: jak tęsknią kwiaty za chłodem rosy — Jak smutno ziemi, gdy złote szaty zbóż — zniszczą kosy — Jak cierpi stary dąb, gdy umiera, przeżywszy lata — Jaka słowika tęsknota szczera z pieśnią ulata — Jak jęczą wichry w jesiennej dobie — jak drży liść gnany — kwiat zapomniany. — i z siły całej
|
| abstract
| - Siedzi paź młody u stóp królewny w tęsknej zadumie — Nikt w całem państwie piosnki tak rzewnej śpiewać nie umie: Z nich każda taką tęsknotą dźwięczy nieukojoną, Aż głos drży w piersi i struna jęczy skargą tajoną — Królewna piosnek tych drżąca słucha, wsparta na dłoni, I wszystkie bóle ludzkiego ducha myślami goni — A paź jej śpiewa: jak tęsknią kwiaty za chłodem rosy — Jak smutno ziemi, gdy złote szaty zbóż — zniszczą kosy — Jak cierpi stary dąb, gdy umiera, przeżywszy lata — Jaka słowika tęsknota szczera z pieśnią ulata — Jak jęczą wichry w jesiennej dobie — jak drży liść gnany — Jak smutny więdnie na czyimś grobie kwiat zapomniany. — — — — — — — Paź gra — królewna milcząca słucha — Lecz raz tak rzecze: „Jakaż wypełnia tęsknota głucha serce człowieka? Że chociaż w szczęściu, bez troski żyję, choć'em królewna, Jednak i w mojem sercu się kryje tęsknota rzewna? — Wygraj ból ludzki — twa pani — prosi!” — twarz pazia zbladła, Ku strunom drżącą rękę podnosi, by grać — opadła — Raz jeszcze podniósł — za struny chwyta i z siły całej Szarpnął — aż struna o struny zgrzyta, aż popękały. — Przed drżącą panią paź stoi blady i lutnia leży — Na strunach niby łez ludzkich ślady — krople krwi świeżej. — Image:PD-icon.svg Public domain
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)