De Rode Revolutie was een revolutie van communisten en socialisten in Oost-Duitsland in 1948. Het gematigde bestuur van Oost-Berlijn, geleid door Ernest Obersatz, werd verdreven. Ook in de steden Rostock, Leipzig en Görlitz vonden revoltes plaats. Commisaris Gunter von Reichenau (Alternativo) moest aftreden voor de communistische druk.
De Rode Revolutie was een revolutie van communisten en socialisten in Oost-Duitsland in 1948. Het gematigde bestuur van Oost-Berlijn, geleid door Ernest Obersatz, werd verdreven. Ook in de steden Rostock, Leipzig en Görlitz vonden revoltes plaats. Commisaris Gunter von Reichenau (Alternativo) moest aftreden voor de communistische druk. In 1947 had de Deutsches Koministisches Partei (DKP) van voorman Walter Krenz succes geboekt: in het eerste door de Sovjets georganiseerde Duitse Volkscongres in Halle kregen de communisten 21% van de stemmen en traden toe tot de commisie van bestuur. Al snel kregen ze de gunst van het Russische militaire bestuur mee. Von Reichenau stelde een gematigd hervormingsprogramma voor om het militarisme te verdrijven en de oude macht van Pruisen te breken. Dit ging de communisten echter niet ver genoeg. De eerste succesvolle poging tot actief verzet vond plaats op 5 november 1947: het liberale stadsbestuur van Potsdam werd tot aftreden gedwongen en vervangen door een communistische junta die radicale landhervormingen doorvoerde. Overal in Oost-Duitsland vonden dit soort coups plaats - zodat de regering van Von Reichenau al snel een schijnlichaam was zonder enige echte macht.