| abstract
| - In het katholicisme en de Oosterse Orthodoxie is een oecumenisch concilie een vergadering van bisschoppen uit de gehele kerk, die wordt bijeengeroepen om de doctrinaire en uitvoerende zaken van de Kerk te bespreken en vast te leggen. Het woord oecumene komt van het Grieks Οικουμένη (oikumene), dat letterlijk bewoond betekent, oftewel 'alle plaatsen die door levende wezens bewoond worden', d.w.z. "Wereldwijd" of "Algemeen". "De hele kerk" wordt door de meeste oosters-orthodoxe christenen opgevat als alle jurisdicties die de Oosterse Orthodoxie omvatten en die in volle communie met elkaar zijn. Daar hoort de Rooms-katholieke Kerk niet bij. Waar een klein deel van de orthodoxen een concilie pas volledig oecumenisch beschouwd als alle oorspronkelijke patriarchaten vertegenwoordigd zijn (inclusief Rome), is dit niet de mening van de hoofdstroom van de Orthodoxie. Op soortgelijke wijze zien rooms-katholieken de "hele kerk" als alleen die kerken die in volle communie zijn met de (rooms-)katholieke Kerk. Ook hier zijn er enkele katholieken die vinden dat alleen mét de Oosters-orthodoxe Kerken werkelijk sprake kan zijn van een oecumenisch concilie. Zoals Paus Johannes Paulus II het vaak zei, de Kerk zou met twee longen moeten ademhalen. Meer lokale vergaderingen worden soms synodes genoemd, maar het onderscheid tussen een synode en een concilie is niet absoluut. Toch erkennen beide kerken alle vroege concilies die plaatsvonden vóór het Grote Oost-West Schisma, met uitzondering van het Vierde Concilie van Constantinopel, dat plaatsvond in 869-870 of in 879-880 afhankelijk van of je resp. rooms-katholiek bent of orthodox. Het Griekse woord voor synode (σύνοδος) is afgeleid van syn (samen) en odos (weg). Synode betekent derhalve het samenkomen van verscheidene mensen die iets delen, in dit geval de christelijke bisschoppen.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)