| rdfs:comment
| - De enorme diversiteit in wapens door de geschiedenis heen maakt het moeilijk om deze categorie strikt af te bakenen. Een erg strikte, doch zelden gebruikte definitie bepaalt dat een zwaard een lang, dubbelzijdig snijdend blad moet hebben. In zijn meest algemene definitie wordt van een zwaard gesproken als het expliciet gaat om een wapen dat: Worden gewoonlijk niet als 'zwaard' beschouwd:
* werktuigen; bv. hakmes
* lichte wapens waar de massa geen rol speelt; bv. mes, dolk, degen, seax
* lange, op een stok gemonteerde wapens; bv. hellebaard
* werpmessen etc.
|
| abstract
| - De enorme diversiteit in wapens door de geschiedenis heen maakt het moeilijk om deze categorie strikt af te bakenen. Een erg strikte, doch zelden gebruikte definitie bepaalt dat een zwaard een lang, dubbelzijdig snijdend blad moet hebben. In zijn meest algemene definitie wordt van een zwaard gesproken als het expliciet gaat om een wapen dat:
* in de hand gehouden wordt tijdens het gevecht
* een langwerpig blad (kling) als voornaamste onderdeel heeft
* onder het blad geen verlengstuk heeft met als doel het bereik te vergoten
* het op zijn minst geschikt is om te houwen en te snijden (hoewel algemeen wordt verondersteld dat men er ook mee kan steken en pareren) Worden gewoonlijk niet als 'zwaard' beschouwd:
* werktuigen; bv. hakmes
* lichte wapens waar de massa geen rol speelt; bv. mes, dolk, degen, seax
* lange, op een stok gemonteerde wapens; bv. hellebaard
* werpmessen etc. Het zwaard werd gebruikt in lijf-aan-lijf gevechten of te paard, en is vanwege zijn diversiteit uitermate geschikt voor duels. Korte zwaarden werden vaak als reservewapen gedragen door schutters of speermannen in formatie. Het lage gewicht en korte lengte voorkomen hinder en verwonding van strijdmakkers. Lange(re) zwaarden werden vooral gebruikt door de ruiterij, door offensieve troepen (in losse formatie) en tijdens duels. Extra lange, tweehandig bediende zwaarden werden gebruikt voor executies door onthoofding, en door gespecialiseerde vechters tegen cavalerie en tegen speermannen. Het is een wapen dat matige lichamelijke kracht vereist, maar aanzienlijke vaardigheid. In de Middeleeuwen werd van iedere ridder verwacht dat hij een zwaard had en het kon hanteren. Wanneer een zwaard niet wordt gebruikt, wordt het bij voorkeur in een schede opgeborgen om het te beschermen tegen vocht en beschadigingen, en om te voorkomen dat het onbedoeld iemand verwondt. De schede, die in Europa meestal met leer of stof is bekleed, hangt met een riem aan de linkerzijde van de drager op heuphoogte; zo kan het zwaard gemakkelijk en snel getrokken worden.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)