rdfs:comment
| - 250px|thumb|Paus Gregorius XVI Het conclaaf van 1830-1831 werd gehouden van 14 december 1830, na de dood van paus Pius VIII, tot 2 februari 1831, toen Mauro Alberto Cappellari verkozen werd tot paus Gregorius XVI. Oorspronkelijk waren de belangrijkste kandidaten Emmanuele De Gregorio en Bartolomeo Pacca, die al papabili waren geweest in het conclaaf van 1829, en Giacomo Giustiniani, een pauselijk diplomaat met een lange staat van dienst, waarover koning Ferdinand VII echter zijn veto had uitgesproken.
|
abstract
| - 250px|thumb|Paus Gregorius XVI Het conclaaf van 1830-1831 werd gehouden van 14 december 1830, na de dood van paus Pius VIII, tot 2 februari 1831, toen Mauro Alberto Cappellari verkozen werd tot paus Gregorius XVI. Oorspronkelijk waren de belangrijkste kandidaten Emmanuele De Gregorio en Bartolomeo Pacca, die al papabili waren geweest in het conclaaf van 1829, en Giacomo Giustiniani, een pauselijk diplomaat met een lange staat van dienst, waarover koning Ferdinand VII echter zijn veto had uitgesproken. Toen duidelijk werd dat geen van deze drie twee derden van de kardinalen achter zich kon krijgen en Klemens von Metternich een sterke paus wenste om stand te houden tegen de revoluties die toen over Europa woedden, kwam Giuseppe Albani tussen. Hij stelde kardinaal Vincenzo Macchi voor als zijn kandidaat, maar de meeste andere kardinalen vonden hem niet geschikt voor de pauselijke functie. Cappellari was pas een alternatief zowel voor De Gregorio als voor Macchi toen het conclaaf al geruime tijd bezig was, maar ook dan werkte Albani hem nog tegen. Cappellari nam echter de leiding en won de verkiezing. Geen enkel conclaaf heeft later nog meer dan een week geduurd, maar toentertijd had geen enkel conclaaf sinds 1667 minder dan drie weken geduurd. Het conclaaf had 38 stemmingen nodig om aan een tweederdemeerderheid te geraken. Sindsdien waren er nooit meer dan 14 nodig. 45 van de 54 levende kardinalen namen deel en Bartolomeo Pacca was voorzitter als deken van het College van kardinalen. Cappellari, die priester was bij de Camaldulenzers en prefect van Congregatio de Propaganda Fide, was tevens de laatste paus die geen bisschop was bij zijn verkiezing.
|