| rdfs:comment
| - 250px|thumb|Oreada Oready to istoty baśniowe, będące górskimi odpowiednikami driad, a więc pełniące dla gór funkcję opiekunek, strażniczek i pasterek. Oready występują głównie na Arborei, Ziemiach Bestii i Ysgardzie, a także na Materialu. Są giętkimi, twardymi kobietami o skórze koloru skał góry, którą się opiekują. Bywają oready gładkie i okrąglutkie jak piaskowiec czy wapień, ziarniste i czerwono-czarne jak granit albo kanciaste i brylaste jak gnejs. Ich oczy mają barwę czystych klejnotów a włosy przypominają porosty barwy bladoszarej, jasnozielonej albo ciemnoceglastej. W zimie ich włosy i ramiona przybierają biała barwę, na podobieństwo ośnieżonych szczytów. Oready ubierają się w luźne czarne, szare albo złote togi, które lubią ozdabiać wielobarwnymi ornamentami i wstążkami, zawsze imi
|
| abstract
| - 250px|thumb|Oreada Oready to istoty baśniowe, będące górskimi odpowiednikami driad, a więc pełniące dla gór funkcję opiekunek, strażniczek i pasterek. Oready występują głównie na Arborei, Ziemiach Bestii i Ysgardzie, a także na Materialu. Są giętkimi, twardymi kobietami o skórze koloru skał góry, którą się opiekują. Bywają oready gładkie i okrąglutkie jak piaskowiec czy wapień, ziarniste i czerwono-czarne jak granit albo kanciaste i brylaste jak gnejs. Ich oczy mają barwę czystych klejnotów a włosy przypominają porosty barwy bladoszarej, jasnozielonej albo ciemnoceglastej. W zimie ich włosy i ramiona przybierają biała barwę, na podobieństwo ośnieżonych szczytów. Oready ubierają się w luźne czarne, szare albo złote togi, które lubią ozdabiać wielobarwnymi ornamentami i wstążkami, zawsze imitującymi jakieś naturalne obiekty jak strumienie czy wodospady. Oready mówią dialektem języka driad, znają również języki satyrów, korredów, galeb duhr, krasnoludów i gigantów górskich i kamiennych. Żyją w dobrych stosunkach z innymi istotami baśniowymi, nie znoszą natomiast krasnoludów, gnomów i innych ras zajmujących się ryciem w ziemi i górnictwem. Nie przepadają też za sylfidami, które często kpią i dokuczają swoim dalekim kuzynkom. Każda oreada przynależy do pojedynczego szczytu górskiego, w którego obrębie może podróżować do woli, nie będąc jednocześnie w stanie oddalić się na więcej niż pół kilometra od jego podnóża. Są związane esencją życiową ze swą dziedziną i, choć trudno zabić górę, cierpienie sprawia im kopanie w niej, niszczenie flory czy magiczna erozja. Zdarza się spotykać grupy spokrewnionych ze sobą i współpracujących oread, które opiekują się szczytami w obrębie jednego łańcucha górskiego, jednak zazwyczaj żyją one samotnie. Raz na stulecie mogą począć jedno dziecko, którego ojcem jest satyr lub korred, wykorzystywany tylko jako ogier rozpłodowy i nie dopuszczany i nie żywiący zwykle takiej chęci) do dziecka po narodzinach. Jeśli urodzi się dziewczynka, przez pierwsze 19 lat życia przypomina korreda, później przekształcając się w oreadę. Chłopczyk pozostaje w postaci ojca i po usamodzielnieniu się opuszcza matkę. Oready żywią się minerałami, z których najbardziej lubią kamienie szlachetne. Chętnie przyjmują je jako podarki, nie wstydząc się domagać ich od potencjalnych zalotników. Lubią metalową biżuterię, ale nie jedzą metali w żadnej postaci. Oready unikają walki, jednak z bezwzględną wrogością odnoszą się do górników, drwali i budowniczych naruszających ich terytorium. Ich najsilniejszą bronią jest pieśń kamienia, potężny i bardzo trudny do złamania urok, zobowiązujący opętanego trepa do służby oreadzie przez okrągły rok. Oready są dobrymi magiczkami, ponadto potrafią teleportować się w dowolne miejsce w obszarze ich góry oraz wnikać w skałę i swobodnie przez nią podróżować. Ich ulubioną taktyką jest wychynięcie ze skały za plecami intruza i obezwładnienie go, nim zdąży zareagować. Oready przyjaźnią się z górskimi lampartami, tygrysami i kozicami, przebywającymi na terenie ich dziedziny. Traktują je jak przyjaciół i w razie potrzeby stają w ich obronie.
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)