| rdfs:comment
| - W Chrobacji w wieku VII, jak piszą kronikarze, przybył Grakchus albo właściwiej Krakus zwołał lud na wiece, wszystkich usta sobą zajął,uległość sobie zjednał i względy pozyskał. Mówił on, że śmiesznie wygląda okaleczałe bydle i człowiek bez głowy, że czem ciało bez ducha, czym lampa bez światła, czym świat bez słońca, tym państwo bez króla. I inne podawał obrachowane myśli, a w końcu przyrzekał, że nie królem, ale towarzyszem będzie w królestwie, gdy go obiorą, bo ma wiarę, że nie dla siebie, ale dla całego świata się zrodził. Krakus od wszystkich został królem obwołany; zaraz prawa pourządzał i ustawy poogłaszał.
|
| abstract
| - W Chrobacji w wieku VII, jak piszą kronikarze, przybył Grakchus albo właściwiej Krakus zwołał lud na wiece, wszystkich usta sobą zajął,uległość sobie zjednał i względy pozyskał. Mówił on, że śmiesznie wygląda okaleczałe bydle i człowiek bez głowy, że czem ciało bez ducha, czym lampa bez światła, czym świat bez słońca, tym państwo bez króla. I inne podawał obrachowane myśli, a w końcu przyrzekał, że nie królem, ale towarzyszem będzie w królestwie, gdy go obiorą, bo ma wiarę, że nie dla siebie, ale dla całego świata się zrodził. Krakus od wszystkich został królem obwołany; zaraz prawa pourządzał i ustawy poogłaszał. W tak utworzonym państwie, w pewnej skale siadywał smok, któremu co tydzień dawano pewną liczbę bydła, a o ile go nie dostał, tyle rolników niszczył i mordował. Wtedy Krakus na radzie do swoich synów miał mowę, w której między innemi wyrzekł zasadę: iż obrona swych współobywateli wyższa jest nad tryumfy wszystkich wieków, i że nikt nie powinien pomyśleć o własnym życiu, kiedy jest zagrożony ogół, mają tedy smoka zgładzić. Synowie odpowiedzieli że do niego rozkazywać, a do nich wypełniać należy. Wzięli się więc do dzieła. Skóry bydlęce wytkane siarką i zatlone postawili na przeciw jamy smoczej, a smok je połknął i ziejąc płomieniem skończył życie. Na tym pagórku smoczym w krótce założono miasto dla wiecznej pamiątki Krakusa: że zaś do smoka zabitego zlatywały się kruki i krakały, miasto przeto nazwano Krakowem. To jest podanie o założeniu Krakowa wyjęte z najdawniejszego kronikarza Mateusza herbu Cholewa, biskupa krakowskiego zmarłego w roku 1166. Późniejsi dziejopisowie utrzymywali, że Krakus założone przez siebie miasto nie od krakania ale od swego imienia Krakowem nazwał Kromer. Inni wywodzili i Krakusa i Kraków od rzymskich Grakchów. Józef Mączyński "Pamiątka z Krakowa" (1845) t.I Kategoria:Legendy Kategoria:Historia Polski
|
![[RDF Data]](/fct/images/sw-rdf-blue.png)